توصيفگر ها :
تبديل هسته اي , پاره هاي شكافت , گداخت , روش لختي , انرژي هسته اي , رآكتورها , پسماندها , زباله ها , راديواكتيو , اكتنيدها , لاوسون , ترابرد , برابرد , تقريب هاي NP , گسسته سازي
چكيده فارسي :
زباله هاي هسته اي، شامل هسته هاي راديواكتيو فراواني است كه تابشهاي متفاوت آلفا، بتا، گاما و گاهي نوترن ، بانيمه عمرهاي متغير( از ثانيه تاميليونهاسال ) گسيل مي كنند. اين تابش ها داراي خطرات زيست محيطي هستند. دو روش متفاوت براي دفع خطرات آنها وجود دارد: يكي ايجاد حفاظ در مقابل تابش هاي زباله ها و ديگري تبديل هسته اي آنها به كمك برهم كنش هاي القائي ذرات به ويژه نوترون هر كدام از اين روش ها را بطور مستقيم يا پس از جداسازي اعمال مي كنند. روش معمول ايجاد حفاظ،دفن در اعماق زمين است كه توسعه رآكتورها و افزايش حجم زباله ها خطرات اين روش را دو چندان مي كند. ولي بازيافت و تبديل زباله ها علاوه بر كاهش اثرات سوءتابشي ، از لحاظ اقتصادي نيز مناسب است . قسمت عمده زباله هاي هسته اي راديواكتيو را اكتنيدها و پاره هاي شكافت حاصل از رآكتور تشكيل مي دهد. اكتنيدها هسته هاي شكافت پذيرند و به عنوان سوخت رآكتور قابل استفاده هستند. تبديل هسته اي پاره هاي شكافت با نيمه عمر طولاني اهميت ويژه اي دارد. چون در ناحيه انرژي نوترون هاي رآكتور شكافت ، راديوايزوتوپهاي استرونسيوم - 90 و سزيم - 137 داراي مقادير بسيار كم سطح مقطع جذب نوترون هستند، بنابراين براي تبديل آنها، شار نوترون بسيار بالائي لازم است كه در رآكتورهاي شكافت اين شار قابل تامين نيست . استفاده از رآكتور گداخت شرايط مناسبي براي تبديل هسته هاي فوق ، فراهم مي كند. يك ساچمه سوخت شامل دوتريم - تريتيم كه با لايه اي از استرونسيوم - 90 يا سزيم - 137 احاطه شده است ، به وسيله ليزر يا پرتو يون متراكم مي شود. به دليل ايجاد تراكم ناشي از پرتوهاي محرك ، كه باعث بالا رفتن احتمال برهم كنشهاي جذبي مي گردد و همچنين نوترونهاي پرانرژي و شار بسيار بالا، آهنگ تبديل قابل ملاحظه ، و انرژي تبديل كم خواهد بود. براساس معيارهاي ميزان تبديل بيشتر و انرژي تبديل كمتر ضخامت مناسب اين ساچمه ها پيشنهاد شده است .
