پديد آورنده :
طباطبائي پژوه، سميرا سادات
عنوان :
اثر باكتري هاي محرك رشد توليد كننده ACC - دآميناز و ايندول استيك اسيد بر فيزيولوژي رشد، عملكرد و تحمل تنش شوري گندم هاي تتراپلوئيد
محل تحصيل :
اصفهان: دانشگاه صنعتي اصفهان، دانشكده كشاورزي
صفحه شمار :
يازده،196ص.: مصور
استاد راهنما :
پرويز احسان زاده
استاد مشاور :
جمشيد رزمجو، حسين علي عليخاني، محمدحسين اهتمام
تاريخ نمايه سازي :
1394/10/30
استاد داور :
يحيي امام،فرشيد نوربخش، احمد ارزاني
كد ايرانداك :
ID837 دكتري
چكيده فارسي :
1 چكيده آزمايش حاضر به منظور ارزيابي تحمل شوري ژنوتيپ هاي مختلف گندم تتراپلوئيد Triticum turgidum spp متعلق به دو گروه پوشينهدار و بدون پوشينه شناسايي مكانيسمهاي موثر در تحمل شوري تاثير باكتريهاي محرك رشد بر رشد و فيزيولوژي تحمل شوري اين گياهان طر احي و در سه مرحلهي آزمايشگاهي گلداني و مزرعهاي اجرا شد آزمايش جوانهزني در اتاقك رشد و با استفاده از محلولهاي نمك طعام در چهار سطح هدايت الكتريكي 2 2 5 0 2 5 و 5 7 دسيزيمنس بر متر پنج سطح باكتري 3 57 552 UW4 UW و شاهد و شش ژنوتيپ گندم تتراپلوئيد جونقان خويگان و سينگرد از گروه پوشينه دار و استاگاتا شوآ و ياواروس از گروه بدون پوشينه به صورت فاكتوريل سه عاملي در قالب طرح كامال تصادفي و با سه تكرار انجام شد با تشديد شوري درصد و سرعت جوانهزني وزنتر و خشك ريشهچه و ساقهچه طول و تعداد ريشهچه كاهش يافت ژنوتيپ جونقان حساسترين و ياواروس متحملترين ژنوتيپ در مرحلهي جوانهزني و رشد گياهچه به شوري معرفي شدند تلقيح با ك ليه سويهها درصد و سرعت جوانه زني را كاهش داد هر چند كه خصوصيات رشد گياهچه را بهبود بخشيد سويه 75 موثرترين سويه در بهبود رشد گياهچه معرفي شد در آزمايش گلداني كه به صورت فاكتوريل سه عاملي در قالب بلوكهاي كامل تصادفي و در سه تكرار طراحي و اجرا شد اثر1 سطح باكتري محرك رشد شاهد 3 552 UW و 75 روي شش ژنوتيپ گندم تتراپلوئيد در دو سطح شوري صفر و224 ميلي موالر نمك طعام مورد بررسي قرار گرفت شوري منجر به كاهش وزن خشك ريشه و بخش هوايي طول ريشه سطح برگ كارآيي كوانتومي فتوسيستم 0 غلظت پتاسيم برگ و ريشه فعاليت آنزيمهاي كاتاالز پراكسيداز و آسكوربات پراكسيداز و شاخص پايداري غشا شد با اين حال غلظت كلروفيل b a و كل كارتنوئيد غلظت قندهاي محلول پرولين سديم برگ و ريشه و مالون دآلدئيد در اثر شوري افزايش يافت اگرچه وزن خشك بخش هوايي گروه بدون پوشينه كمتر از پوشينه دار بود وزن خشك بخش هوايي هر دو گروه به يك ميزان متاثر از شوري شد به رغم آن كه شوري منجر به افزايش بيشتر Na Ca 2 Na K بخش هوايي پراكسيداسيون ليپيدها و آسيب به غشاهاي سلولي گروه پوشينهدار شد غلظت كلروفيل در اين گروه باالتر بود و همچنين از طريق افزايش غلظت پرولين تنظيم اسمزي موثرتري نيز داشت كه از افت عملكرد ماده خشك جلوگيري كرد موثرترين سويه در تقويت رشد بخش هوايي در شرايط غيرشور سويه 75 و در شرايط شور سويه 255 بود به نظر ميرسد باكتريهاي محرك رشد از يك طرف با افزايش غلظت كلروفيل كار ايي كوانتومي فتوسيستم 0 و پايداري غشا و از طرف ديگر با كاهش غلظت قندهاي محلول و پرولين جذب سديم و Na K و 2 Na Ca منجر به افزايش رشد گياه در شرايط غير شور و كاهش اثرات شوري بر رشد گياه شدند به نظر ميرسد به رغم آن كه ژنوتيپهاي پوشينهدار از نظر صفات فيزيولوژيك تحمل تنش ضعيفتر از گروه بدون پوشينه بودند در حفظ عملكرد مادهي خشك تحت شرايط شور مشابه گروه بدون پوشينه بودند كه احتماال ناشي از تحمل بافت اين گروه بود همچنين باكتري هاي محرك رشد قادر به تخفيف اثرات شوري بر گياه بودند در آزمايش مزرعهاي كه به صورت كرت هاي خرد شده فاكتوريل در قالب بلوك هاي كامل تصادفي و در سه تكرار اجرا شد اثرات سه سطح شوري شاهد 224 و220 ميلي موالر نمك طعام و چهار سطح باكتري شاهد 3 552 UW و 75 روي دو ژنوتيپ گندم تتراپلوئيد جونقان از گروه پوشينهدار و ياواروس از گروه بدون پوشينه بررسي شد با افزايش سطح شوري غلظت كلروفيل a b و كل كارتنوئيد پتاسيم فعاليت كاتاالز پراكسيداز و آسكوربات پراكسيداز پايداري غشا عملكرد دانه تعداد سنبله در مترمربع تعداد دانه در سنبله وزن هزار دانه عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت كاهش يافت با اينحال غلظت پرولين قندهاي محلول سديم نسبت Na K و غلظت مالون دآلدئيد با تشديد شوري افزايش يافت درصد كاهش سطح برگ غلظت پتاسيم فعاليت كاتاالز پراكسيداز و آسكوربات پراكسيداز پايداري غشا عملكرد دانه تعداد دانه در سنبله تعداد سنبله در متر مربع و شاخص برداشت با تشديد شوري در ژنوتيپ جونقان بيشتر از ياواروس بود در حالي كه درصد كاهش غلظت كلروفيل كل كارتنوئيد وزن هزار دانه و عملكرد بيولوژيك در ژنوتيپ ياواروس بيشتر بود همچنين درصد افزايش غلظت پرولين سديم نسبت Na K و غلظت مالوندآلدئيد با افزايش شوري در جونقان بيشتر از ياواروس بود تعداد سنبله در متر مربع تعداد دانه در سنبله عملكرد دانه و شاخص برداشت در ژنوتيپ ياواروس بيشتر از جونقان بود و كمتر تحت تاثير شوري قرار گرفت در حالي كه وزن هزار دانه و عملكرد بيولوژيك در جونقان بيشتر از ياواروس بود و با تشديد شوري كاهش كمتري يافت سويهي 75 بيشترين تاثير بر افزايش عملكرد بيولوژيك در شرايط شور و غير شور را داشت اين سويه از طريق افزايش غلظت كلروفيل و ممانعت از فزايش نسبت Na
استاد راهنما :
پرويز احسان زاده
استاد مشاور :
جمشيد رزمجو، حسين علي عليخاني، محمدحسين اهتمام
استاد داور :
يحيي امام،فرشيد نوربخش، احمد ارزاني
