ارزيابي اثر عمق سنگ‌زني بر مشخصه‌هاي ريزساختاري و الكتروشيميايي پوشش WC-10Co-4Cr توليد شده به روش HVOF

چكيده فارسي :

چكيده امروزه پوششهاي WC 10Co 4Cr توليد شده به روش HVOF كاربرد فراواني جهت حفاظت از مواد در مقابل خوردگي و سايش دارند به دليل زبري سطح باالي اين پوششها پس از پاشش سنگزني اين پوششها امري اجتناب ناپذير محسوب ميشود هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر عمق سنگزني بر تنش پسماند رفتار خوردگي و تريبوخوردگي پوشش WC 10Co 4Cr توليد شده به روش HVOF روي زيراليه فوالد كربني ميباشد ضخامت پوشش اوليه ايجاد شده روي زيراليه فوالدي حدود 334 ميكرومتر بوده است سنگزني پوششها در 4 عمق 4 36 16 و22 ميكرومتر انجام شد تا اثر افزايش عمق سنگزني بر خواص پوشش مورد ارزيابي قرار گيرد با استفاده از نتايج آزمون پراش پرتو ايكس نشان داده شد كه پس از اعمال پوشش در اثر كربنزدايي مقداري از ذرات كاربيد تنگستن WC به W2C تبديل شدند درصد تخلخل زبري سطح و ميكروسختي پوشش بالفاصله پس از پاشش به ترتيب برابر 5 3 درصد 111 3 ميكرومتر و 6336 ويكرز بود سنگزني پوششها باعث افزايش درصد تخلخل تا 8 3 درصد كاهش زبري سطح تا 686 3 ميكرومتر و افزايش ميكروسختي تا 3336 ويكرز شد همچنين تنش پسماند پوشش اوليه برابر با 732 مگاپاسكال بود كه پس از سنگزني تنش پسماند فشاري با افزايش عمق سنگزني افزايش پيدا كرد و در نهايت به 635 مگاپاسكال براي پوشش سنگزني شده با عمق 22 ميكرومتر رسيد به علت افزايش درصد تخلخل و ميكروتركها در سطح و اليههاي زيرين پوشش پس از سنگزني مقاومت خوردگي پوشش پس از سنگزني كاهش پيدا كرده است بهطوري كه با افزايش عمق سنگزني چگالي جريان خوردگي پوششها افزايش يافته و پتانسيل خوردگي پوششها به پتانسيل خوردگي فوالد زيراليه نزديكتر شده است نتايج آزمون امپدانس الكتروشيميايي نيز نشاندهنده كاهش مقاومت خوردگي پوششها با افزايش عمق سنگزني بود با افزايش عمق سنگزني قطر حلقهها در منحني نايكوئيست كاهش پيدا كرده و منحنيهاي باد به سمت پايين جابه جا شدند پس از برازش نتايج آزمون امپدانس الكتروشيميايي نيز مشخص شد كه بيشترين مقاومت خوردگي مربوط به پوشش اوليه و پوشش سنگزني شده با عمق 4 ميكرومتر بوده و كمترين مقاومت خوردگي مربوط به پوشش سنگزني شده با عمق 22 ميكرومتر ميباشد در آزمون تريبوخوردگي در شرايط پتانسيل مدار باز به علت تخريب اليه رويين در حين سايش پتانسيل تمامي پوششها افت پيدا كرد ميزان اين افت پتانسيل براي پوششها نزديك بههم و در محدوده 84 85 ميلي ولت بوده است با افزايش عمق سنگزني و در نتيجه افزايش تخلخل و ميكروترك در پوشش پتانسيل مدار باز پوششها به سمت پتانسيلهاي منفيتر جابه جا شده و در نتيجه نمودارهاي حاصل از آزمون تريبوخوردگي در شرايط پتانسيل مدار باز نيز به سمت پتانسيلهاي منفي جابه جا شدهاند پس از توقف سايش و با تشكيل مجدد اليه رويين پتانسيل پوششها شروع به افزايش كرده و به مقدار اوليه پتانسيل مدار باز نزديك شده است كلمات كليدي WC 10Co 4Cr سنگزني تنش پسماند خوردگي تريبوخوردگي HVOF

پيشوا، پارسا

ارزيابي اثر عمق سنگ‌زني بر مشخصه‌هاي ريزساختاري و الكتروشيميايي پوشش WC-10Co-4Cr توليد شده به روش HVOF

WC-10Co-4Cr , سنگ‌زني , تنش پسماند , خوردگي , تريبوخوردگي , HVOF