پديد آورنده :
دهقاني، موسي
عنوان :
ارزيابي اثرات تغييرات اقليمي و عوامل محيطي بر بيماري سالك پوستي در شهرستان كاشان
مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
صفحه شمار :
يازده، 68ص.: مصور (رنگي)، جدول، نمودار
استاد راهنما :
حسين مرادي
استاد مشاور :
عليرضا سفيانيان
توصيفگر ها :
كاربري اراضي , پشه خاكي , ميزبان , شيوع , ناقل
استاد داور :
سعيد پورمنافي- محسن احمدي
تاريخ ورود اطلاعات :
1400/07/10
رشته تحصيلي :
منابع طبيعي
دانشكده :
مهندسي منابع طبيعي
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1400/07/10
چكيده فارسي :
هم¬زمان با بروز پديدههاي اقليمي، بيماريهاي مشترك بين انسان و جانوران نيز در مناطق مختلف جهان گسترش وشيوع يافتهاند. تغييرات كاربري اراضي و توسعهي شهري، صنعتي و كشاورزي هم علاوه بر اثرگذاري بر اقليم، بر سلامت انسان و حيات وحش هم اثر ميگذارد. تعرض انسان به حريم طبيعت و مناطق بكر ممكن است باعث بروز بيماري و تهديد سلامت اجتماع گردد. در واقع تغييرات آب و هوايي و كاربري اراضي دو عامل تاثير گذار بر اكوسيستم و چرخهي زندگي حشرات ناقل هستند در اين بررسي ارزيابي اثرات عناصر آب و هوايي و عوامل محيطي بر بيماري ليشمانيوز پوستي كاشان مورد مطالعه قرار گرفت. اين مطالعه از نوع تحليلي- توصيفي است. دادههاي اقليمي با استفاده از نرم افزار SPSS و همبستگي پيرسون با 3949مورد ابتلا به ليشمانيوز پوستي از سال 86 تا 98 مقايسه شدند هم چنين پراكندگي موارد ابتلا به ليشمانيوز پوستي در سطح شهرستان با نقشههاي كاربري اراضي، پوشش زمين، نقشهي باران، پهنه بندي حرارتي و نقشه ارتفاعي مورد سنجش قرار گرفتند. درآناليز همبستگي پيرسون بين موارد ابتلا ليشمانيوز پوستي و دماي فصل بهار همبستگي منفي و با ميزان بارش كل و زمستان همبستگي مثبت مشاهده شد. توزيع مكاني موارد ابتلا به بيماري ليشمانيوز پوستي در شهرستان كاشان مشاهده شد كه فراواني اين بيماري در نزديكي كمربند كويري كاشان از ابوزيدآباد تا آب شيرين، محل دفن پسماند، در اطراف زمينهاي كشاورزي، جادههاي اصلي و حاشيهي شهر بيشتر بود. فراواني بيماري سالك پوستي با كاهش دماي فصل بهار تا حد مطلوب براي فعاليت پشههاي خاكي رابطه معنادار منفي دارد. همچنين بارش باران باعث افزايش معنادار اين بيماري شده است. فصل پاييز داراي بيشترين و فصل بهار كمترين موارد ابتلا به بيماري سالك پوستي بوده¬اند. در توزيع مكاني بيماري ارتباط با مناطق كويري محل زندگي موشهاي مخزن بيماري و زمينهاي كشاورزي محل توليد مثل و فعاليت پشههاي خاكي مشهود بود. از آن جا كه دماي مطلوب فعاليت پشه¬هاي خاكي 18تا 21 در فصل درجه است و ميانگين دمايي كاشان در اين فصل بيش از اين مقدار مي¬باشد بنابراين ارتباط معكوس بيماري سالك پوستي با دما قابل توجيه است هم¬چنين ارتباط مثبت سالك پوستي با بارش را مي¬توان به اثر بارش در كاهش دما هم نسبت داد. تجمع مراكز اصلي بيماري در نزديكي مناطق كويري به دليل وجود زيستگاه موش¬هاي صحرايي ميزبان در اين مناطق بوده و مناطق كشاورزي هم شرايط مساعدي براي تغذيه آنها تامين نموده¬اند. جاده قديم كاشان محل تجمع صنايع و انباشت نخاله¬هاي صنعتي و ساختماني است كه مكان مناسبي براي اختفاي پشه¬هاي خاكي مي¬باشند. از نتايج اين پژوهش مي¬توان در شناسايي نقاط بحراني بيماري و كنترل و پيش¬گيري هدفمند بهره برد و از اين الگو براي شناسايي مناطق مستعد بيماري در نواحي ديگر استفاده نمود.
چكيده انگليسي :
Simultaneously with the occurrence of climatic phenomena, common diseases between humans and animals have also spread in different parts of the world. Land use change and urban, industrial and agricultural development, in addition to affecting climate, also affect human health and wildlife. Human encroachment on nature and pristine areas may cause disease, and threaten the health of society. In fact, climate change and land use are two factors affecting the ecosystem and life cycle of insects. In this study, the effects of climatic elements and environmental factors on skin leishmaniasis in Kashan were studied. This study is of analytical-descriptive type. Climatic data using SPSS software and Pearson correlation were compared with 3949 cases of cutaneous leishmaniasis from 86 to 98. Also, the prevalence of cutaneous leishmaniasis cases in the city with land use maps, land cover, rain map, thermal zoning and map Elevations were measured. Pearson correlation analysis showed a negative correlation between skin leishmaniasis cases and spring temperature and a positive correlation with total rainfall and winter. Spatial distribution of cases of cutaneous leishmaniasis was observed in Kashan city. The prevalence of this disease was higher near Kashan desert belt from Abuzidabad to Ab-e Shirin, landfill, around agricultural lands, main roads and suburbs. The frequency of leishmaniasis is significantly negatively related to the reduction of spring temperature to the desired level for the activity of sandflies. Rainfall has also caused a significant increase in this disease. Autumn had the highest and spring had the least cases of leishmaniasis. In the spatial distribution of the disease, the connection with the desert areas where the disease reservoir mice lived and the agricultural lands where the reproduction and activity of sandflies were evident. Since the optimum temperature for the activity of sandflies is 18 to 21 in the season and the average temperature of Kashan in this season is higher than this value, so the inverse relationship of skin leishmaniasis with temperature can be justified as well as the positive relationship between skin leishmaniasis and Precipitation can also be attributed to the effect of precipitation on decreasing temperature. The accumulation of major disease centers near desert areas is due to the habitat of host rats in these areas and agricultural areas have provided favorable conditions for their feeding. The old road of Kashan is a place of accumulation of industries and accumulation of industrial and construction debris, which are a suitable place for hiding mosquitoes. The results of this study can be used to identify critical points of the disease and control and prevention of the target and this model can be used to identify areas prone to disease in other areas.
استاد راهنما :
حسين مرادي
استاد مشاور :
عليرضا سفيانيان
استاد داور :
سعيد پورمنافي- محسن احمدي