شماره مدرك :
16653
شماره راهنما :
14778
پديد آورنده :
پيكانپور فرد، رضا
عنوان :

كاربرد شاخص آلودگي هوا در برنامه‌ريزي كاربري اراضي شهرستان مباركه

مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
گرايش تحصيلي :
ارزيابي و آمايش سرزمين
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
سال دفاع :
1400
صفحه شمار :
ط، 100، 14، xص. : مصور، جدول، نمودار
استاد راهنما :
حسين مرادي، علي لطفي
استاد مشاور :
سعيد پورمنافي
توصيفگر ها :
ارزيابي توان , تخصيص چند هدفه اراضي , سامانه اطلاعات جغرافيايي , شهرستان مباركه , AERMOD
استاد داور :
عليرضا سفيانيان، محسن سليماني
تاريخ ورود اطلاعات :
1400/07/27
كتابنامه :
كتابنامه
رشته تحصيلي :
علوم و مهندسي محيط زيست
دانشكده :
مهندسي منابع طبيعي
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1400/07/27
كد ايرانداك :
2757624
چكيده فارسي :
در حال حاضر، انجام برنامه‌ريزي كاربري اراضي بر پايه توان سرزمين صورت مي‌گيرد و به‌ندرت به محدوديت‌هايي همچون آلودگي هوا توجه مي‌شود. هدف از اين پژوهش چيدمان بهينه كاربري اراضي شهرستان مباركه با لحاظ معيار آلودگي هوا مي‌باشد. براي انجام اين كار دو سناريو در نظر گرفته شد كه يكي از آن‌ها ارزيابي توان كاربري‌هاي كشاورزي، صنعتي و شهري با لحاظ نقشه پراكنش PM10 و NOx حاصل از نرم‌افزار AERMOD است و سناريو ديگر بدون در نظر گرفتن معيار آلودگي هوا مي‌باشد. استانداردسازي و تعيين وزن معيارها و زيرمعيارهاي اكولوژيك، فيزيكي و اقتصادي-اجتماعي هر كاربري از مدل AHP و ارزيابي توان منطقه با روش WLC ‌به‌دست آمد. تلفيق كاربري‌ها به كمك روش MOLA انجام شد. با مقايسه نتايج دو سناريو، بهترين لكه‌ها براي هر كاربري با استفاده از روش TOPSIS تشخيص داده شد. با فرض توسعه حدوداً 1100 هكتاري براي هريك از كاربري‌ها، حدوداً 27 درصد از مساحت كاربري كشاورزي، 15 درصد از مساحت كاربري صنعتي و 36 درصد از مساحت كاربري شهري در واقعيت براي توسعه نامناسب بودند كه به دليل عدم لحاظ معيار آلودگي هوا در رويكرد سنتي برنامه‌ريزي كاربري اراضي، مناسب تشخيص داده شده بودند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه به‌منظور دستيابي به توسعه پايدار و درخور در كنار مؤلفه‌هاي اكولوژيك، فيزيكي پايدار و اقتصادي-اجتماعي نيازمند استفاده از مؤلفه‌هاي فيزيكي پويا و ناپايدار ازجمله آلودگي هوا مي‌باشد. باتوجه به سابقه پژوهش‌هاي مرتبط، به نظر مي‌رسد اين پژوهش يكي از پژوهش‌هاي پيشگام در تلفيق معيار آلودگي هوا براي چيدمان بهينه اراضي است.
چكيده انگليسي :
At the present, land use planning is mainly being implemented based on land capabilities and rarely land limitations such as air pollution. This study is aiming to simulate the optimal land use structure by involving the air quality in the land use planning process using MCE and MOLA in Mobarakeh county in Isfahan province as an industrialized area. Accordingly, two scenarios were developed as with/without consideration of air pollution criterion. The optimal land use planning was applied for agricultural, urban, and industrial land uses. PM10 and NOX annual dispersion maps were used as air pollution criteria which were simulated by the AERMOD model. Standardization and weighting of the physical, ecological, and socio-economic criteria of the land uses were implemented using the AHP model, and then to combine the factors a weighted linear combination technique was applied. TOPSIS method were employed to order the land-use preferences with respect to optimism degree. Assuming 1% (1100 ha) available land for future allocation to each land uses, comparing the outcomes of both scenarios revealed a significant difference between the coverage of capable areas. The results of “with” scenario indicated that approximately 27%, 15%, and 36% of the area were, in fact, incapable of agricultural, industrial, and urban developments, respectively, where are being detected capable if we leave the air pollution criterion out. The findings demonstrated that in order to achieve sustainable development, it is necessary to use dynamic physical land components including air pollution along with ecological, physical, and socio-economical components.
استاد راهنما :
حسين مرادي، علي لطفي
استاد مشاور :
سعيد پورمنافي
استاد داور :
عليرضا سفيانيان، محسن سليماني
لينک به اين مدرک :

بازگشت