توصيفگر ها :
گوساله هاي شيري , جايگاه , علوفه , عملكرد , سلامت , رفتار
چكيده فارسي :
اين پژوهش در قالب دو آزمايش مجزا، اثر روش نگهداري و تغذيه علوفه را بر عملكرد، فراسنجه¬هاي خوني، تخمير شكمبه، رفتار و سلامت گوساله¬هاي شيري هلشتاين مورد بررسي قرار داد. در آزمايش اول، با استفاده از 64 رأس گوساله اثر سن گروه¬بندي (28 و 70 روزگي) و سن افزايش سطح علوفه يونجه از 5/7 به 15 درصد (42 و 77 روزگي) در چينش فاكتوريل 2 × 2 بر پايه طرح كاملاً تصادفي مورد بررسي قرار گرفت. تفاوتي از سن افزايش علوفه و اثر متقابل سن گروه¬بندي در سن افزايش سطح علوفه بر مصرف خوراك، عملكرد رشد، رفتار، فراسنجه¬هاي خوني، تخمير شكمبه و سلامت گوساله¬ها مشاهده نشد. درحاليكه، گروه¬بندي زودهنگام منجر به افزايش مصرف مواد مغذي (ماده خشك، انرژي، پروتئين، الياف شوينده خنثي و نشاسته؛ 01/0 = P)، افزايش وزن روزانه (02/0 = P) و وزن نهايي بدن (01/0 > P) گوساله¬ها در مقايسه با گروه¬بندي ديرهنگام شد. همچنين زمان و دفعات خوراك خوردن در تيمار زودگروه¬بندي نسبت به گوساله‌هاي دير گروه¬بندي افزايش يافت (05/0 > P). گوساله¬هايي كه زودهنگام گروه¬بندي شدند در زمان شيرگيري بي¬قراري كمتر (تعداد دفعات ايستادن و دراز كشيدن كمتر؛ 01/0 > P) و رفاه بهتري (رفتارهاي دهاني غير تغذيه¬اي كمتر و فعاليت تيمار كردن و بازي بيشتر) نسبت به گوساله¬هاي با گروه¬بندي ديرهنگام داشتند. وضعيت سلامت گوساله¬ها تحت تأثير تيمارها قرار نگرفت. بطوركلي، يافته¬ها حاكي از بهبود عملكرد رشد و رفاه بدون اثر نامطلوب بر سلامت گوساله¬ها براي گروه¬بندي زودهنگام در مقايسه با گروه‌بندي ديرهنگام بود. پژوهش دوم، با استفاده از 32 رأس گوساله (16 گوساله در هر تيمار) در قالب طرح كاملاً تصادفي اثر نحوه ارائه علوفه (به صورت جدا از كنساتره يا مخلوط با آن) در گوساله¬هاي پرورش يافته در جايگاه¬هاي گروهي از 4 هفتگي (4 گوساله در هر جايگاه) مورد بررسي قرار گرفت. يافته¬ها نشان داد كه ارائه خوراك مخلوط حاوي 30 درصد علوفه (15 درصد يونجه خشك و 15 درصد سيلاژ ذرت) از 50 روزگي و يا جيره آزاد (ارائه جداگانه كنسانتره، يونجه و سيلاژ ذرت در سه قسمت مجزا از آخور) اثري بر مصرف ماده خشك در كل دوره (4 تا 13 هفتگي) نداشت. درحاليكه، گوساله¬هاي تغذيه شده با جيره آزاد افزايش وزن روزانه (03/0 = P) و بازده خوراك (02/0 = P) بيشتري نسبت به گوساله¬هاي تغذيه شده با خوراك مخلوط در كل دوره داشتند. تفاوتي در مصرف علوفه گوساله¬هاي دو تيمار در قبل از شيرگيري مشاهده نشد درحاليكه در پس از شيرگيري گوساله-هاي تغذيه شده با جيره آزاد به منظور تأمين انرژي موردنياز خود علوفه كمتر و كنسانتره بيشتري نسبت به گوساله¬هاي تغذيه شده با خوراك مخلوط مصرف كردند. همچنين، گوساله¬هاي تغذيه شده با جيره آزاد در مقايسه با تيمار ديگر غلظت گلوكز (02/0 = P)، نيتروژن اوره خون (01/0 > P) و نيتروژن آمونياكي شكمبه (01/0 > P) بيشتر و غلظت بتاهيدروكسي بوتيرات كمتري (01/0 > P) در كل دوره داشتند، درحاليكه توليد اسيدهاي چرب فرار در انتهاي دوره تحت تأثير تيمارها قرار نگرفت. يافته¬هاي مربوط به ثبت رفتار گوساله¬ها نشان داد كه گوساله¬هاي تغذيه شده با جيره آزاد نسبت به گوساله¬هاي تغذيه شده با خوراك مخلوط مدت زمان بيشتري را صرف خوردن، آشاميدن (05/0 > P) و ايستادن (01/0 > P) و مدت زمان كمتري را صرف نشخوار طي دوره پس از شيرگيري (01/0 > P) و رفتارهاي دهاني غير تغذيه¬اي در دوره قبل از شيرگيري (09/0 = P) و شيرگيري (05/0 = P) كردند. گوساله¬هاي دو تيمار در كل دوره سالم بودند و از نظر بيماري¬هاي ذات¬الريه و اسهال تفاوتي با يكديگر نداشتند. بطوركلي، يافته¬ها نشان داد كه انتقال زودهنگام گوساله¬ها به جايگاه گروهي مزايايي همچون بهبود عملكرد و رفاه گوساله¬ها را به همراه دارد بدون اينكه اثرات سوئي بر سلامت آن¬ها داشته باشد. همچنين، ارائه جداگانه كنسانتره و علوفه نسبت به جيره مخلوط براي گوساله¬هاي پرورش يافته در جايگاه گروهي از 50 روزگي با بهبود افزايش وزن روزانه، بازده خوراك و رفاه همراه بود. به علاوه، تأمين آزاد كنسانتره و علوفه براي گوساله¬هاي گروهي تغذيه شده با مقادير بالاي شير كه با كنسانتره آردي تغذيه مي¬شوند نشان داد كه تأمين حداكثر 22 درصد علوفه (حدود 8/0 درصد از وزن بدن الياف شوينده خنثي) تا سن 90 روزگي توصيه مي¬شود.
چكيده انگليسي :
This research was conducted in two different studies. First study examined the effects of age at group housing and age at incremental hay supplementation in calf starters from 7.5 to 15% (dry matter, DM) and their interaction on growth performance, behavior, and health of dairy calves. A total of 64 calves (n = 16 calves/treatment, 8 male and 8 female) were randomly assigned to 4 treatments in a 2 × 2 factorial arrangement, with age at group housing (early = d 28 ± 2, EG vs. late = d 70 ± 2, LG; 4 calves per group) and age at incremental hay supplementation of calf starters from 7.5 to 15% of DM (early = d 42 ± 2 d, EH vs. late = d 77 ± 2, LH) as the main factors. All calves (female and male) were weaned at 63 days of age and observed until 90 days of age. No interactions were observed between age at group housing and age at incremental hay to calves on starter feed intake, performance, calf health and behavior. The age at which incremental hay supplementation was administered had no effect on starter feed intake, and growth performance. When EG calves were compared with LG calves, nutrient intake (starter, total dry matter, metabolizable energy, neutral detergent fiber, starch, and crude protein), average daily gain, and final body weight increased. In addition, frequency of standing decreased and time and percentage of play, grooming, and frequency of eating increased in EG calves compared to LG calves. Overall, early group housing leads to improved growth performance in dairy calves with no negative effects on calf health compared to late group housing. In the second study, the effect of different methods of feed presentation on performance, blood parameters, rumen fermentation, behavior, and health of dairy calves fed finely ground starter were evaluated. Thirty-two Holstein calves (28 ± 3 d of age) were group-housed and randomly assigned to 1 of 2 treatments and fed solid feed ad libitum: total mixed ration (TMR) or separate (SEP). All calves were weaned at 63 days of age and observed until 90 days of age. Dry matter intake was similar for all calves. However, the SEP calves had greater average daily gain and feed efficiency than TMR calves during the overall period (4 to 13 weeks of age). Forage intake during preweaning was similar between treatments, but during postweaning, SEP calves consumed less forage and more concentration than TMR calves, which was accompanied by an increase in concentrations of glucose and BUN, and rumen N-NH3 and a decrease in BHB concentration during the overall period. The rumen fermentation and health status were not affected by treatments. The calves offered a SEP diet spent more time feeding, drinking, and less rumination during the postweaning stage than TMR calves. Also, SEP calves spent more time standing and less non-nutritive oral behavior during the overall period. In conclusion, feeding group-calves with the SEP method was more beneficial to improve average daily gain and feed efficiency than TMR from 4 to 90 days of age (weaning age = 63 d). Moreover, SEP provision of forage showed that approximately 20% forage is enough for group calves fed finely ground starter and high milk-plan feeding from 4 to 13 weeks.
