پديد آورنده :
بابائي آقاعلي، سميه
عنوان :
ساخت و بهينه سازي ساختار نانوالياف دو جزئي پلي كاپرولاكتون - ژلاتين حاوي داروي متوتركسات
مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
گرايش تحصيلي :
تكنولوژي نساجي
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
صفحه شمار :
شانزده، 96 ص. : مصور، جدول، نمودار
استاد راهنما :
داريوش سمناني
توصيفگر ها :
الكتروريسي , نانوالياف پوسته - مغزي , پلي¬كاپرولاكتون , ژلاتين , متوتركسات , رهايش كنترل شده دارو
استاد داور :
صديقه برهاني، فرزانه علي حسيني
تاريخ ورود اطلاعات :
1401/08/22
رشته تحصيلي :
مهندسي نساجي
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1401/08/23
چكيده فارسي :
سرطان دومين عامل مرگ و مير در جهان است كه روش¬هاي معمول درمان آن عوارض زيادي براي بيمار داشته و كنترل بيماري نيز سخت¬تر است. استفاده از فناوري نانو روش¬هاي نويني براي دارو رساني به بدن بيمار فراهم كرده است. استفاده از نانوالياف الكتروريسي شده به عنوان حامل دارويي امكان رهايش پايدار در مكان مورد نظر را فراهم مي¬كند كه از آسيب رسيدن به مناطق ديگر بدن جلوگيري مي¬شود. در اين ميان با توجه به كاربرد درماني نانوحامل¬هاي توليدي، استفاده از مواد مناسب از ملزومات تحقيق در اين زمينه مي¬باشد. در پژوهش حاضر، نانوالياف پوسته(پلي¬كاپرولاكتون) - مغزي(ژلاتين) حاوي داروي ضد سرطان متوتركسات با استفاده از حلال غيرسمي اسيد استيك/اسيد فرميك (3:1) توليد شد. براي اين منظور پليمر ژلاتين با غلظت بهينه 20% وزني - وزني در قسمت مغزي و پلي¬كاپرولاكتون با غلظت بهينه 22% وزني - وزني در قسمت پوسته در نظر گرفته شد و با تغيير درصد دارو نسبت به وزن پليمر (5/1 %، 1 % و 5/0 %) و موقعيت قرارگيري دارو در ساختار نانوالياف (مغزي، پوسته و پوسته - مغزي)، 9 نمونه حاوي دارو توليد شد. بررسي ريخت شناختي نانوالياف با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي حاكي از توليد نانوالياف يكنواخت و بدون دانه تسبيحي بود. نتايج نشان داد كه نانوالياف بدون دارو با قطر 92 ± 408 نانومتر كمترين قطر را داشته و افزودن دارو باعث افزايش قطر در محدوده 960-500 نانومتر مي¬شود. ساختار پوسته - مغزي نانوالياف نيز توسط ميكروسكوپ الكتروني عبوري تأييد شد. با استفاده از طيف سنجي مادون قرمز تبديل فوريه نيز تداخلات احتمالي دارو و پليمر بررسي شد كه نتايج حاكي از حضور دارو و پليمرها در ساختار نانوالياف بدون هيچگونه برهمكنش شيميايي است. همچنين آزمايش¬هاي مربوط به اندازه¬گيري نرخ رهايش در محلول فسفات بافر سالين)4/4=(pH انجام شد و غلظت داروي آزاد شده در محلول با استفاده از روش اسپكتروفتومتري اندازه¬گيري شد. بررسي پروفايل رهايش دارو طي 7 روز نشان داد اليافي كه دارو در مغزي آنها بارگذاري شده بود طي 12 ساعت حدود 90 % از دارو را آزاد كردند و نمونه¬هايي كه دارو در پوسته آنها بارگذاري شده بود طي 168 ساعت حدود 80 % از دارو را آزاد كرده و نيز نمونه¬هايي كه هم در پوسته و هم در مغزي دارو داشتند طي 168 ساعت حدود 85 % از دارو را آزاد كردند. همچنين مقايسه پروفايل رهايش دارو از نمونه¬ها نشان داد كه بارگذاري دارو در پوسته نانوالياف رهايش پايدارتري دارد.
كلمات كليدي: الكتروريسي، نانوالياف پوسته - مغزي، پلي¬كاپرولاكتون، ژلاتين، متوتركسات، رهايش كنترل شده دارو
چكيده انگليسي :
The usual methods of cancer treatment have many side effects for the patients and the control of the disease is also more difficult. The nanotechnology has provided new methods for delivery of the cancer drugs in a controlled manner. The electrospun nanofibers as a drug carrier provides the possibility of stable release in target tissues, which prevents damage to other areas of the organs. In this study, the core-sheath PCL-Gel nanofibers containing anticancer drug (methotrexate, MTX) were electrospun for controlled drug release. The 1:3 formic acid:acetic acid solvent system was used to prepare the electrospinning solutions of the gelatin (20 wt.%) and polycaprolactone (22 wt.%). The PCL and gelatin solutions were used for electrospinning of the sheath and core of the nanofibers, respectively. The methotrexate was also loaded at different concentrations of 0.5, 1 and 1.5 wt.% of the polymer matrix at core, sheath and core/sheath places of the nanofibers (totally nine samples). The morphological studies using SEM images showed that the diameter of the nanofibers was in the range of 370-1110 nm. The SEM images revealed that there is no bead defects in all electrospun samples. The core-sheath structure of the nanofibers is also proved by the TEM images. The FTIR analysis was also demonstrated the presence of the chemical groups of the PCL, gelatin and the MTX drug in the core-sheath nanofibers without additional chemical interaction. The drug release tests in acidic PBS solution (pH=4.4) showed that the nanofibers containing drug in gelatin core, PCL sheath and gelatin/PCL core-sheath released the MTX drug at 12 hr (90% release), 168 hr (80%) and 168 hr (85%) intervals. The modeling of the drug release was also confirmed that the electrospun core-sheath nanofibers follow the Korsmeyer-Peppas model with the reasonable accuracy.
Keywords: Electrospinning, Core-Sheath, Polycaprolactone, Gelatin, Methotrexate, Drug release
استاد راهنما :
داريوش سمناني
استاد داور :
صديقه برهاني، فرزانه علي حسيني
