18041

15749

كارشناسي ارشد

علوم و مهندسي محيط زيست (ارزيابي و آمايش سرزمين)

اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان

1401

شش، 75ص.: مصور، جدول

علي لطفي ، سيما فاخران اصفهاني

سعيد پورمنافي

عليرضا سفيانيان، محسن احمدي

1401/08/25

كتابنامه

منابع طبيعي

مهندسي منابع طبيعي

1401/08/25

2879424

امروزه شهرها مكان اصلي كار، زندگي و فعاليت بخش عمده بشر شده‌اند؛ به طوري كه بيش از 50 درصد از جمعيت كنوني جهان در شهرها سكونت دارند. روند افزايش شهرنشيني در ايران نيز باعث كاهش كيفيت محيط‌زيست شهري و معضلات فراوان به ويژه در كلانشهرهاي كشور شده است. رويكرد زيست‌پذيري شهري به سيستم شهري سالم، امن، با دسترسي مناسب و مقرون به صرفه اطلاق مي‌شود كه كيفيت بالاي زندگي را در نواحي شهري موجب مي‌شود. اين پژوهش ضمن تعريف زيست‌پذيري به سنجش شاخص زيست‌پذيري در مناطق 15‌گانه كلانشهر اصفهان پرداخته است. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و داده‌هاي آن، به روش كتابخانه‌اي-اسنادي و ميداني گردآوري شده است. پس از تدوين 15 زيرمعيار در قالب 4 معيار (امنيت، سلامت، دسترسي و رفاه) با استفاده از روش بهترين-بدترين استاندارد سازي و وزن‌دهي معيارها و زيرمعيارها انجام شد كه معيار امنيت، بيشترين وزن و معيار رفاه، كمترين وزن را به خود اختصاص دادند. در مرحله بعد با كمك روش خطي وزني شاخص زيست‌پذيري براي مناطق 15گانه به دست آمده است. در مرحله آخر نيز با استفاده از روش اين شاخص با لحاظ تراكم انساني و ميانگين ارزش نهايي هر منطقه مقايسه شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه توزيع خدمات و تسهيلات شهري در مناطق 15گانه شهر اصفهان به صورت نامتوزان است و مناطق مختلف شهر اصفهان از لحاظ شاخص زيست‌پذيري با يكديگر متفاوت مي‌باشند. كمترين زيست‌پذيري را مناطق حاشيه‌اي شهر به ويژه مناطق 12 ، 4 و 15 دارا مي‌باشند؛ مناطق 1 و 3 كه هسته‌ي اصلي و مركزي شهر مي‌باشند، در اين پژوهش بيشترين زيست‌پذيري را به خود اختصاص داده‌اند كه مسلما برنامه‌ريزي هاي آينده بايد در جهت حفظ زيست‌پذيري اين مناطق و ايجاد توازن بين كليه‌ مناطق 15گانه باشد.

Today, cities have become the main place of work, life and activity of the majority of mankind; So that more than 50 percent of the current population of the world lives in cities. The trend of increasing urbanization in Iran has also caused a decrease in the quality of the urban environment and many problems, especially in the country's metropolises. The approach of urban livability refers to a healthy, safe, accessible and affordable urban system that leads to a high quality of life in urban areas. In addition to defining livability, this research has measured the livability index in 15 districts of Isfahan metropolis. In terms of its practical purpose and data, this research has been collected by library-documentary and field methods. After compiling 15 sub-criteria in the form of 4 criteria (security, health, access and amenity) by using the best-worst (BWM) method, standardization and weighting of criteria and sub-criteria was done. assigned to themselves In the next step, with the help of the weighted linear combination (WLC), the livability index has been obtained for 15 districts. In the last step, using the TOPSIS method, this index was compared in terms of human density and the average final value of each region. The results of the research indicate that the distribution of urban services and facilities in the 15 districts of Isfahan city is uneven and different districts of Isfahan city differ from each other in terms of livability index. The marginal areas of the city, especially areas 12, 4 and 15, have the lowest livability; Regions 1 and 3, which are the main and central core of the city, have been assigned the highest livability in this research, and certainly the future planning should be in the direction of maintaining the livability of these regions and creating a balance between all 15 regions.

علي لطفي ، سيما فاخران اصفهاني

سعيد پورمنافي

عليرضا سفيانيان، محسن احمدي