توصيفگر ها :
توسعه پايدار , حمل‌ونقل پايدار , ارزيابي پايداري , شاخص‌هاي پايداري
چكيده فارسي :
توسعه پايدار يكي از اولويت‌هاي سياست¬ها و برنامه¬ريزي¬هاي حمل¬و¬نقل در جهان است. براي انطباق دادن سامانه‌هاي حمل‌ونقل بر بايسته‌هاي توسعه پايدار ابتدا بايد وضعيت موجود را سنجيد. سپس بر اساس نقاط قوت و ضعف موجود، براي حركت در راستاي توسعه‌ي پايدار برنامه‌ريزي كرد. اين پژوهش، به گام نخست پرداخته است و بر اين اساس ميزان انطباق سامانه اتوبوس¬راني شهر تهران، اصفهان و شيراز با شاخص‌هاي توسعه پايدار تحليل شده است. براي انجام اين مهم ابتدا شاخص‌هاي مناسب پايداري حمل‌ونقل بر اساس مقالات مختلف انتخاب شدند. سپس روشي براي ارزيابي پايداري سامانه‌هاي مورد نظر با استفاده از تكنيك آنتروپي، تكنيك تاپسيس و شاخص‌هاي تركيبي تعيين شد. به اين ترتيب شاخص¬هاي پايداري حمل¬ونقل براي سه كلان‌شهر محاسبه و سال‌هاي مختلف بررسي آن‌ها رتبه‌بندي مي‌شوند. سپس عوامل تأثيرگذار بر نتايج رتبه‌بندي تحليل شد. در ادامه، مقايسه و تحليل وضعيت پايداري اتوبوس‌راني شهرها با استفاده از شاخص¬هاي تركيبي انجام شد.
يافته اين پژوهش آن است كه به‌منظور ارتقاي كيفيت سيستم اتوبوس‌راني در شهر تهران، اصفهان و شيراز بايد براي جبران كمبودهاي موجود درزمينه تعداد ناوگان، اصلاح شبكه خطوط، تخصيص اعتبارات لازم براي تجهيزات، تعميرات و نوسازي ناوگان موجود، مديريت و تقويت بخش خصوصي براي رسيدن به هزينه‌هاي تمام شده، مديريت و ايجاد تعادل بين نياز واقعي شبكه و خدمات اتوبوس‌راني و همچنين تدوين مقررات و آموزش رانندگان به منظوركاهش خطاي انساني در حوزه ايمني مسافران و ناوگان اقدام گردد. در عين حال اصلاح شبكه خطوط موجود براي كاهش ترافيك از يك سو و تحت پوشش قرار دادن نقاط كور حمل‌و‌نقلي شهر و جايگزيني آن با ساير گونه‌هاي توجيه‌پذير ضروري است.
چكيده انگليسي :
Sustainable development is one of the priorities of transportation policies and planning in the world. In order to adapt transportation systems to the requirements of sustainable development, one must first measure the existing situation. Then, based on the existing strengths and weaknesses, he planned to move in the direction of sustainable development. This research has dealt with the first step and based on this, the degree of adaptation of the bus system of Tehran, Isfahan and Shiraz cities with sustainable development indicators has been analyzed. In order to do this task, first, suitable indicators of transportation sustainability were selected based on various articles. Then, a method for evaluating the stability of the desired systems was determined using the entropy technique, the TOPSIS technique, and composite indices. In this way, transportation sustainability indicators are calculated for three metropolises and they are ranked for different years of study. Then the influencing factors on the ranking results were analyzed. In the following, the comparison and analysis of the sustainability of bus driving in cities was done using composite indicators.
The finding of this research is that in order to improve the quality of the bus system in the cities of Tehran, Isfahan and Shiraz, it is necessary to compensate for the deficiencies in the number of fleets, to modify the route network, to allocate the necessary funds for the equipment, repairs and renovation of the existing fleet, to manage and strengthen the private sector to reach To manage and create a balance between the actual needs of the network and bus services, as well as to compile regulations and train drivers in order to reduce human error in the field of passenger and fleet safety. At the same time, it is necessary to modify the network of existing lines to reduce traffic on the one hand and cover the city's transportation blind spots and replace it with other justifiable types.
