شماره مدرك :
18924
شماره راهنما :
16419
پديد آورنده :
سيدمحموديان، سميه
عنوان :

بررسي ويژگي‌هاي مورفولوژيك، فنولوژيك و بيوشيميايي دو گونه سريش (Eremorus spp) در رويشگاه‌هاي طبيعي و ارزيابي عمر پس از برداشت آن‌ها

مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
گرايش تحصيلي :
گياهان زينتي
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
سال دفاع :
1402
صفحه شمار :
دوازده، 94ص. : مصور، جدول، نمودار
يادداشت :
اسيد‌آسكوربيك، پس‌از برداشت، سريش تماشايي (Eremurus spectabilis) و سريش ايراني (Eremurus persicus)، حساسيت به اتيلن، گل شاخه‌بريده، لانتانيوم، نانو‌نقره، 1- متيل‌سيكلوپروپان (1-MCP).
واژه نامه :
اسيد‌آسكوربيك، پس‌از برداشت، سريش تماشايي (Eremurus spectabilis) و سريش ايراني (Eremurus persicus)، حساسيت به اتيلن، گل شاخه‌بريده، لانتانيوم، نانو‌نقره، 1- متيل‌سيكلوپروپان (1-MCP)
توصيفگر ها :
اسيد‌آسكوربيك , پس‌از برداشت , سريش تماشايي (Eremurus spectabilis) و سريش ايراني (Eremurus persicus) , حساسيت به اتيلن , گل شاخه‌بريده , لانتانيوم , نانو‌نقره , 1- متيل‌سيكلوپروپان (1-MCP)
تاريخ ورود اطلاعات :
1402/07/19
كتابنامه :
كتابنامه
رشته تحصيلي :
علوم باغباني
دانشكده :
مهندسي كشاورزي
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1402/08/01
كد ايرانداك :
2971829
چكيده فارسي :
گونه‌هاي سريش از گياهان پيازي بومي ايران هستند و گونه‌هاي آن در سال‌هاي اخير در جهان به‌عنوان گياهان زينتي در محوطه‌سازي و بازارهاي گل شاخه‌بريده مورد توجه قرار گرفته است. اين امر لزوم پرورش و احيا از يك طرف و از طرف ديگر بالا بردن عمر پس از برداشت، در جهت عرضه به بازار داخلي و خارجي و جلوگيري از انقراض اين سرمايه ملي را مي‌طلبد. همچنين ارتقاي استانداردهاي كيفي گل و گياهان زينتي، مطالعات فيزيولوژي پس از برداشت گل‌هاي شاخه‌بريده، تعيين بهترين تيمارهاي كاربردي جهت افزايش عمر پس از برداشت آن‌ها از جمله كارهايي است كه مي‌تواند در پرورش و بالا بردن عمر پس از برداشت، صادرات و حفظ آن‌ها سهم بسزايي داشته باشد. اين پژوهش در قالب دو مطالعه بر روي دو گونه بومي سريش (E. spectabilis, E. persicus) انجام گرفت. مطالعه اول با هدف شناخت بهتر ويژگي‌هاي فنولوژِيكي، مورفولوژيكي و همچنين بررسي برخي از تركيب‌هاي فيتوشيميايي موجود در گل‌آذين اين دو گونه انجام شد. نتايج نشان داد كه دو گونه مورد بررسي از لحاظ جنبه¬هاي ريخت¬شناسي و فيتوشيميايي كاملا متفاوت بودند. مطالعه دوم در دو آزمايش مجزا با هدف بررسي تاثير برخي از تركيب‌هاي شيميايي بر روي عمر گل‌جاي و ارزيابي ميزان و زمان توليد اتيلن داخلي و تاثير تركيب‌هاي بازدارنده توليد اتيلن بر ماندگاري دو گونه سريش بومي طراحي شد. آزمايش اول با هدف بررسي نقش اتيلن در پيري گل‌آذين سريش با مقايسه ميزان و الگوهاي توليد اتيلن و همچنين پاسخ به اتيلن برون‌زا و مهاركننده‌هاي اتيلن در هر دو گونه انجام شد. نتايج نشان داد كه تيمار با اتيلن (10 ميكروليتر در ليتر)، به صورت پالس (24 ساعته) و يا مداوم، پژمردگي گل‌برگ‌ها را در گونه اسپكتابيليس و ريزش گلبرگ‌‌ها را درگونه پرسيكوس به طور چشم‌گيري تسريع مي¬كند. علاوه‌بر‌اين، ميزان و الگوهاي توليد اتيلن درون زا به طور قابل توجهي در بين دو گونه مورد بررسي متفاوت بود. جالب توجه است كه گونه پرسيكوس ميزان توليد اتيلن بالاتري در مقايسه با گونه اسپكتابيليس در روز اول پس از برداشت نشان داد و در پايان عمر گل‌جاي (روز 4‌ام) ميزان توليد اتيلن ناچيز بود. نتايج نشان داد كه تيمارهاي بازدارنده اتيلن به طور قابل توجهي روابط آب و عمر گلداني هر دو گونه سريش را بهبود بخشيد. تيمار ت STS (پالس 2/0 ميلي¬مولار به مدت 24 ساعت) به طور قابل توجهي طول عمر گل‌جاي E. spectabilis را از 5 روز (شاهد) به 7 روز افزايش داد. علاوه‌بر‌اين، تيمار 1-MCP ( 5/0 و 0/1 ميكروليتر برليتر) به‌طور قابل توجهي روابط آبي و درصد وزن تازه نسبي گل‌آذين را بهبود بخشيد و عمر گل‌جاي را تا 2 روز در هر دو گونه در مقايسه با شاهد افزايش داد. با اين حال مقايسه كلي عملكرد پس‌از‌برداشت دو گونه بومي سريش و ميزان عمر ‌گل‌جاي آن‌ها با يكديگر در اين مطالعه به‌روشني نشان داد كه گونه پرسيكوس عمر ‌گل‌جاي بهتري نسبت به گونه اسپكتاليبيس داشت در حالي‌كه اين گونه در ميزان جذب محلول ‌گل‌جاي و روابط آبي عملكرد ضعيف‌تري نسبت به گونه اسپكتابيليس نشان داد ولي در ميزان فعاليت آنزيم هاي آنتي¬اكسيداني، تعادل آبي وكنترل پراكسيداسيون چربي غشاء و ROS ها عملكرد بهتري نسبت به گونه اسپكتابيليس داشت. به طور كلي، براساس نتايج اين آزمايش، تيمارهاي پس از برداشت به ويژه تيمارهاي حاوي اسيد آسكوربيك و نانونقره عمرگل‌جاي گونه¬هاي سريش مورد بررسي را بهبود بخشيد و مي توان به عنوان محلول¬هاي نگهدارنده براي افزايش عمرگل‌جاي اين گل پيشنهاد نمود.
چكيده انگليسي :
Foxtail lily (Eremurus) species are bulbous plants native to Iran and are recently emerged in landscaping and the cut flower markets as a novel, commercially significant specialty cut flower. This requires the necessity of cultivation and revival and on the other hand to prolong the vase life after harvest, in order to supply to the local and commercial markets and prevent the extinction of this national capital. Also, improving the quality standards of their flowers and ornamental aspects, physiological studies after harvesting cut flowers, and determining the best practical treatments to increase their vase life, these are some the solutions that can have a significant contribution in growing and extending the vase life, exporting and preserving them. This research was conducted in two different studies on E. spectabilis and E. persicus. The first study was conducted with the aim of better understanding the phenological and morphological characteristics as well as investigating some phytochemical compounds present in the inflorescences of these two species. Based on the results of this study, two tested species exhibited distinct forms of phenological, morphological and phytochemical aspects. In the second study, including two expriments, the effect of different post-harvest treatments as well as the role of ethylene in Eremurus inflorescence senescence by comparing the ethylene production rates and patterns, as well as the response to exogenous ethylene and ethylene inhibitors among two species, E. spectabilis and E. persicus were eva‎luated. Results revealed that the exogenous ethylene (10 μL L−1), as a pulsing or continuous methods, dramatically accelerated petal wilting in E. spectabilis and petal abscission in E.persicus. Furthermore, the rate and patterns of endogenous ethylene production varied significantly among two investigated species. Interestingly, E. persicus exhibited a detectable higher rate of ethylene production compared to E. spectabilis at first day after harvesting, but the reverse was true at the end of vase life (day 4 of vase period). The results showed that the ethylene inhibitors treatments significantly improved the water relation and vase life of both foxtail lily species. STS treatment (0.2 mM pulse for 24 h) significantly extended the vase life of E. spectabilis from 5 d (control) to 7 d. Furthermore, 1-MCP at 0.5 and 1.0 μl L-1 markedly improved water uptake, water balance, and relative fresh weight and prolonged the vase life of cut inflorescences by ~2d in E. spectabilis and E. persicus, compared with those of control cut inflorescences, respectively.However, the general comparison of the post-harvest performance of two native species of Foxtail lily and their vase life clearly exhibited that E. persicus had a better vase life than E. spectabilis, while this species had lower water uptake and water loss. However, E. persicus exhibited better performance than E. spectabilis species in terms of activity of antioxidant enzymes and water balance. Finally, based on the results of this experiment, postharvest treatments, especially ascorbic acid and nanosilver, improved the vase life of Foxtail lily cut inflorescences and can be recommended as a preservative solution to prolonging the vase-life of this cut flower.
استاد راهنما :
نعمت اله اعتمادي شلمزاري
استاد مشاور :
محمدحسين اهتمام
استاد داور :
علي نيك بخت , حميدرضا عشقي زاده
لينک به اين مدرک :

بازگشت