توصيفگر ها :
مسيريابي , اسكان اضطراري , خطر مسير , كوتاهي مسير , مديريت بحران
چكيده فارسي :
با توجه به افزايش وقوع بلاياي طبيعي در دهه¬هاي گذشته و تأثير مستقيم آن بر زندگي مردم، آمادگي و مقابله با تاثيرات منفي اين بلايا، يك نياز روزافزون به‌حساب مي¬آيد. با توجه به اين موضوع كه با وقوع فاجعه¬اي همچون زلزله امكان تخريب ساختمان¬ها در شهرها وجود دارد، يكي از اقدامات اوليه ضروري، اسكان شهروندان در مكان¬هايي امن مي¬باشد. اين مكان¬هاي ايمن معمولاً توسط مديريت شهري از قبل تعيين‌شده و هركدام ظرفيت اسكان تعداد مشخصي از شهروندان را دارا هستند. ازآنجاكه با وقوع زلزله بعضي از معابر مسدود شده و بعد از وقوع زلزله خطرهايي مانند انفجار، ريزش ساختمان¬ها و غيره همچنان وجود دارد، امكان عبور و مرور مردم بين خانه¬هايشان و مكان¬هاي اسكان اضطراري توسط وسايل نقليه با مشكل روبرو شده و اين عبور و مرور معمولا به‌صورت پياده انجام مي-گيرد. از طرفي به دلايل مختلف مانند اطمينان از امنيت دارايي¬هاي موجود در محل سكونت، مردم تمايل دارند در اماكن اسكان اضطراري سكنا گزينند كه نزديك به محل سكونتشان باشد. با توجه به اين موضوع كه بعد از وقوع زلزله، تخريب ساختمان¬ها باعث انسداد بعضي از معابر مي¬شود، مردم علاقه‌مند به عبور و مرور از مسيرهاي ايمن بين خانه و محل اسكان اضطراريشان هستند. در اين وضعيت مديران شهري با هدف كاهش تلفات و آسيب¬هاي جاني، به دنبال اين هدف مي¬باشند كه اماكن اسكان اضطراري را به¬گونه¬اي به شهروندان اختصاص دهند كه ضمن وجود معابر نزديك به محل سكونتشان، اين معابر از ايمني بالايي برخوردار باشند. در اين پژوهش با در نظر گرفتن معيارهاي فاصله و ايمني معابر و با توجه به محدوديت ظرفيت سكونت¬گاه¬هاي اضطراري، روشي جهت تخصيص شهروندان به مكان¬هاي اسكان اضطراري ارائه‌شده است. همچنين با اجراي روش يادشده بر روي يكي از مناطق شهر اصفهان، قابليت اجرايي بودن اين روش نشان داده‌شده است.
چكيده انگليسي :
Due to the increase in the occurrence of natural disasters in the past decades and its direct impact on people's lives, preparation and dealing with the negative effects of these disasters is considered an increasing need. Considering the fact that with the occurrence of a disaster such as an earthquake, there is a possibility of destroying buildings in cities, one of the first necessary measures is to settle citizens in safe places. These safe places are usually pre-determined by the city administration and each has the capacity to accommodate a certain number of citizens. Since some roads were blocked by the earthquake and there are still dangers such as explosions, collapse of buildings, etc. after the earthquake, it is possible for people to travel between their homes and emergency shelters by vehicles. There is a problem and this crossing is usually done on foot. On the other hand, for various reasons, such as ensuring the safety of the assets in the residence, people tend to settle in emergency shelters that are close to their residence. Due to the fact that after the earthquake, the destruction of buildings blocks some roads, people are interested in passing through safe routes between their homes and their emergency shelters. In this situation, with the aim of reducing casualties and injuries, the city managers seek the goal of allocating emergency shelters to citizens in such a way that while there are roads close to their residences, these roads are safe. have a high In this research, considering the criteria of distance and road safety and considering the limited capacity of emergency shelters, a method for allocating citizens to emergency shelters has been presented. Also, by implementing the mentioned method on one of the areas of Isfahan city, the applicability of this method has been shown.
