پديد آورنده :
سوراني، رضا
عنوان :
تحليل فرايند كشش عميق گلير به روش اجزاي محدود
مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
گرايش تحصيلي :
طراحي كاربردي
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
صفحه شمار :
چهارده، 52ص.: مصور، جدول، نمودار
توصيفگر ها :
گلير , فرايند كشش عميق , روش اجزاي محدود , آباكوس , عمق بهينه
تاريخ ورود اطلاعات :
1402/12/12
رشته تحصيلي :
مهندسي مكانيك
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1402/12/13
چكيده فارسي :
توسعه و مطالعات گسترده روي مواد جديد مي‌تواند منجر به توليد محصولات با ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد در حوزه‌هاي مختلف شود، ازجمله مي‌توان به اپوكسي تقويت شده با الياف شيشه (گلير) اشاره نمود كه بعضي از نيازهاي موجود در طراحي‌ها از جمله كم‌كردن وزن سازه‌ها، افزايش مقاومت در برابر خوردگي و يا تنش‌هاي حرارتي، خستگي و … را مي‌تواند برآورده كند. اين پايان‌نامه به بررسي فرايند كشش عميق گلير نوع 2 با لاية پيش آغشته S2-glass/FM94 - Epoxy مي‌پردازد و تأثير پارامترهاي مختلف بر عمق بهينه در كشش عميق از جمله اثر تغيير نيروي ورق‌گير، فشار حفره، شعاع ماتريس (قالب) و تغيير ضخامت لايه‌هاي گلير را بررسي مي‌كند. در ابتدا جهت صحت سنجي، نتايج حاصل از شبيه‌سازي اجزاء محدود گلير با لايه پيش آغشته E-glass با نتايج تجربي موجود در مقالات مقايسه گرديد و نشان داده شد كه تطابق بسيار خوبي در خصوص ضخامت لايه‌هاي مختلف گلير پس از فرايند كشش عميق مابين نتايج شبيه‌سازي و تجربي وجود دارد. نتايج همچنين نشان داد كه شعاع ماتريس بيشترين تأثير را بر روي عمق بهينه دارد و با مقادير نيروي ورق‌گير 4 كيلونيوتن، فشار حفره 5 مگاپاسكال، شعاع ماتريس 12 ميليمتر و ضخامت كل 0/8 ميليمتر براي لايه‌ها مي‌توان به عمق قابل‌توجه 26/94 ميليمتر رسيد كه اين مقدار نسبت به نتايج قبلي با شرايط مشابه، بهبوديافته است.
چكيده انگليسي :
Development and extensive studies on new materials can lead to the production of products with unique features in various fields. For example, glass fiber-reinforced epoxy (GLARE) can meet some of the existing design requirements, such as reducing the weight of structures, increasing resistance to corrosion and or thermal stresses, fatigue, etc. This thesis examines the deep drawing process of type 2 glare with a S2-glass/FM94-epoxy prepreg layer and investigates the effect of various parameters on the optimum depth in deep drawing, including the effect of blank holder force, cavity pressure, die radius and changing the thickness of the glare layers. At first, for validation, the results of the finite element simulation of glare with an E-glass prepreg layer were compared with the available experimental results in the articles and it was shown that there is a very good match in terms of the thickness of the different glare layers after the deep drawing process between the simulation and experimental results. The results also showed that the die radius has the greatest effect on the optimum depth and that a significant depth of 26.94 mm can be reached with blank holder force values of 4 KN, cavity pressure of 5 MPa, matrix radius of 12 mm and total thickness of 0.8 mm for the layers. This value is improved compared to previous results under similar conditions.
استاد راهنما :
مهران مرادي غريبوند
استاد داور :
محمدرضا فروزان , محمد سيلاني
