توصيفگر ها :
اعتياد , قشر پيشپيشاني مياني , تحريك تداخل زماني , مدل ترجيح مكان شرطي شده , دوپامين , فركانس
چكيده فارسي :
نتايج اميدواركنندهاي از چندين مطالعهي موردي تحريك عميق مغز (DBS)، توجه را به استفاده از آن به عنوان يك استراتژي جديد براي درمان اعتياد به مواد جلب كرده، با اين حال اين تكنيك نورومدولاسيون مغزي يك روش تهاجمي ميباشد. تكنيك جايگزين، روش تحريك تداخل زماني (TI) است كه منحصراً بر روي الكترودهاي سطحي غير نفوذي تكيه ميكند. اخيراً نتايج يك كار پژوهشي مبتني بر روش تحريك غيرتهاجمي مغز به روش تداخل زماني در موشهاي مبتلا به اعتياد به مورفين نشان داده است كه تحريك TI در قشر پيشپيشاني مياني (mPFC) با شدت I_1=I_2=0.5 mA، فركانس حامل 2 كيلوهرتز و اختلاف فركانس 25 هرتز منجر به كاهش قابل توجه ترجيح مورفين در گروه مورفين-تحريك در مقايسه با گروه مورفين (p < 0.001)شده است. با بررسي پژوهشهاي انجام شده در زمينهي درمان اعتياد ميتوان به اين نتيجه رسيد كه تنظيم پارامترهاي تحريك با توجه به ساختار و عمق ناحيهي تحريك شده براي دستيابي به بيشترين اثر درماني مهم و ضروري ميباشد. بهينهسازي به معناي به حداكثر رساندن اثربخشي درمان و به حداقل رساندن عوارض جانبي از طريق تنظيمات پارامترهاي تحريك است. تحريك TI پارامترهاي مختلفي دارد كه از آن جمله مي توان دامنه پالس، عرض پالس، اختلاف فركانس تحريك، فركانس حامل و شدت جريان را نام برد. در اين پاياننامه اثر پارامتر اختلاف فركانس تحريك مورد بررسي قرار گرفته است. هدف يافتن موثرترين اختلاف فركانس در كاهش اثرات ترجيح مورفين در رتها با استفاده از مدل ترجيح مكان شرطي (CPP) شده ميباشد. در اين كار اختلاف فركانسهاي 13، 25، 60 و 130 هرتز بر اساس بررسي پژوهشهايي كه از تحريك عميق مغز با فركانسهاي مختلف در زمينهي درمان اعتياد استفاده كردهاند انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج آناليز آماري نشان دادند كه بين گروه مورفين شم و گروههاي: مورفين تحريك با اختلاف فركانس 13 هرتز (p=0.0258)، مورفين تحريك با اختلاف فركانس 25 هرتزp<0.0001) ) و مورفين تحريك با اختلاف فركانس 60 هرتز (p=0.0237) تفاوت معناداري وجود دارد در صورتي كه در گروه مورفين تحريك با اختلاف فركانس 130 هرتز (p=0.3038) تفاوت معناداري وجود ندارد. اين نشاندهنده آن است كه تحريك تداخل زماني در اختلاف فركانسهاي 13، 25 و 60 هرتز در گروههاي مورفين تحريك بر روي تمايل رتها به مورفين اثر گذاشته است و باعث كاهش وابستگي به مورفين در اين گروهها شده است.
چكيده انگليسي :
Promising results from several deep brain stimulation (DBS) case studies have drawn attention to its potential as a novel strategy for treating substance addiction; however, it remains an invasive procedure. An alternative approach, temporal interference (TI) stimulation, relies exclusively on non-invasive surface electrodes. Recently, a study demonstrated that TI stimulation of the medial prefrontal cortex (mPFC), with an intensity of I1=I2=0/5 mA, a carrier frequency of 2 kHz, and a beat frequency of 25 Hz, led to a significant reduction in morphine preference in the morphine-stimulated group compared to the morphine control group (p < 0.001). A review of studies conducted in the field of addiction treatment suggests that adjusting stimulation parameters based on the structure and depth of the target area is crucial for maximizing therapeutic effects while minimizing side effects. Optimization involves fine-tuning parameters to enhance efficacy and reduce adverse events. TI stimulation includes various adjustable parameters, such as pulse amplitude, pulse width, beat frequency, carrier frequency, and current intensity. In this thesis, the effect of the beat frequency parameter is investigated, while the other stimulation parameters are maintained based on previous research findings. The objective is to identify the most effective beat frequency for reducing morphine preference in rats using the conditioned place preference (CPP) model. Beat frequencies of 13, 25, 60, and 130 Hz were selected based on a review of DBS studies that employed different frequencies in addiction treatment contexts. The results of statistical analyses revealed significant differences between the morphine-sham group and the morphine-stimulated groups at 13 Hz (p = 0.0258), 25 Hz (p < 0.0001), and 60 Hz (p = 0.0237), while no significant difference was observed at 130 Hz (p = 0.3038). These findings suggest that TI stimulation at beat frequencies of 13, 25, and 60 Hz effectively reduced morphine preference in the treated groups, with 25 Hz being the most effective beat frequency based on the statistical outcomes.