توصيفگر ها :
ايزوله پروتئين سويا , كربوكسي متيل سلولز , كوركومين , پلاسماي سرد تخليه سد دي الكتريك , كمپلكس سه گانه , انكپسوله كردن
چكيده فارسي :
هدف از اين مطالعه ارزيابي تأثير ترتيب افزودن تركيبات بر تشكيل كمپلكسهاي دو گانه و سه گانه كربوكسي متيل سلولز، ايزوله پروتئين سويا و كوركومين با استفاده از تيمار پلاسماي تخليه سد ديالكتريك بود. سپس، كارايي كمپلكس سه گانه براي ريزپوشاني كوركومين ارزيابي شد. ابتدا كمپلكسهاي دوگانه ايزوله پروتئين سويا-كربوكسي متيل سلولز، ايزوله پروتئين سويا-كوركومين و كربوكسي متيل سلولز- كوركومين با استفاده از تيمار پلاسما تهيه شدند و سپس تركيب سوم براي تشكيل كمپلكس سه گانه اضافه شد. آمين آزاد و درجه گليكاسيون، الكتروفورز، پتانسيل زتا طيف سنج مادون قرمزتبديل فوريه، ساختار دوم پروتئين، فلورسنت ذاتي، محتواي سولفيدريل آزاد، محتواي كربونيل، محتواي فنوليك، فعاليت آنتي اكسيداني، تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي نشر ميداني، كالريمتري روبشي افتراقي، وزن سنجي حرارتي، آبگريزي سطحي، كشش بين سطحي، حلاليت، امولسيون كنندگي، پايداري امولسيون، كف كنندگي و پايداري كف مخلوطها و كمپلكسها ارزيابي شدند. پس از ريزپوشاني كوركومين در كمپلكس ايزوله پروتئين سويا(كربوكسي متيل سلولز-كوركومين) با نسبتهاي مختلف، راندمان انكپسوله كردن، ظرفيت بارگذاري، ساختار، اندازه ذرات، رهايش در شرايط آزمايشگاهي و مكانيسم آن و همچنين پايداري نوري و حرارتي كمپلكسهاي بارگذاري شده با كوركومين ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه تيمار پلاسما نه تنها با ايجاد كمپلكس هاي دوگانه و سه گانه بلكه با تغيير خواص هريك از تركيبات شركت كننده در تشكيل كمپلكس مي¬تواند بر ويژگي هاي كمپلكس هاي توليد شده اثر بگذارد. همچنين ترتيب افزودن تركيبات ميتواند بر خواص فيزيكوشيميايي كمپلكسهاي توليد شده با استفاده از پلاسما تأثير بگذارد. تيمار پلاسما تأثير قابل توجهي بر محتواي فنوليك كمپلكسها نداشت. فعاليت آنتياكسيداني در مخلوطها قبل و بعد از تيمار پلاسما به استثناي مخلوطهاي ايزوله پروتئين سويا-كوركومين و كوركومين (ايزوله پروتئين سويا-كربوكسي متيل سلولز) مشابه بود. همچنين تيمار پلاسما، محتواي كربونيل را در مخلوطهاي حاوي پروتئين، به جز مخلوط كربوكسي متيل سلولز(ايزوله پروتئين سويا-كوركومين) افزايش داد. آبگريزي سطحي در مخلوطهاي ايزوله پروتئين سويا-كربوكسي متيل سلولز و كربوكسي متيل سلولز(ايزوله پروتئين سويا-كوركومين) پس از تيمار پلاسما، به ترتيب 233٪ و 364٪ افزايش يافت. كمپلكسهاي دو گانه و سه گانه، به جز ايزوله پروتئين سويا-كوركومين، تقريباً 250 تا 430 درصد حلاليت بيشتري نسبت به ايزوله پروتئين سويا نشان دادند و فعاليت امولسيونكنندگي در مخلوط تركيبات، به جز ايزوله پروتئين سويا-كوركومين، پس از تيمار پلاسما افزايش يافت. كاهش آنتالپي در آناليز حرارتي، بيانگر پيوند بين تركيبات طي تيمار پلاسما بود و نيز مقاومت حرارتي پس از تشكيل كمپلكس در مقايسه با مواد خالص افزايش يافت. بر اساس نتايج، كمپلكس ايزوله پروتئين سويا (كربوسي متيل سلولز-كوركومين) فعاليت آنتياكسيداني، ظرفيت كفكنندگي، پايداري كف، فعاليت امولسيونكنندگي، پايداري امولسيون و مقاومت حرارتي بهتري نسبت به ساير كمپلكسهاي سه گانه نشان داد. نتايج ريزپوشاني كوركومين در اين كمپلكس نشان داد كه بالاترين راندمان ريزپوشاني با نسبت 1:30 (كمپلكس:كوركومين) به دست آمد و پايداري نوري و حرارتي كوركومين را افزايش داد. در اين تحقيق رهايش از مدل ريتگر-پپاس پيروي كرد. به طور كلي نتايج نشان داد استفاده از تيمار پلاسما مي¬تواند به صورت موفقيت آميزي سبب تشكيل كمپلكس هاي سه گانه شود و در اين راستا ترتيب افزودن هريك از تركيبات نقش بسزايي در ويژگي هاي كمپلكس¬هاي ايجاد شده دارد.
چكيده انگليسي :
The primary objective of this study was to investigate the influence of the sequence of compound addition on the formation of binary and ternary complexes composed of carboxymethyl cellulose (CMC), soy protein isolate (SPI), and curcumin (CUR) under dielectric barrier discharge (DBD) plasma treatment. Additionally, the encapsulation efficiency of the ternary complex for CUR was evaluated. Initially, binary complexes of SPI-CMC, SPI-CUR, and CMC-CUR were prepared using plasma treatment, followed by the incorporation of the third compound to form the ternary complex. A comprehensive characterization of the mixtures and complexes was conducted, encompassing parameters such as free amine content, degree of glycation, electrophoretic profiles, FTIR spectra, zeta potential, protein secondary structure, intrinsic fluorescence, sulfhydryl and carbonyl content, phenolic content, antioxidant activity, FE-SEM morphology, DSC thermograms, TGA analysis, surface hydrophobicity, interfacial tension, solubility, emulsifying properties, foaming capacity, and foam stability. Following the encapsulation of CUR within the SPI(CMC-CUR) ternary complex at varying ratios, key characteristics were assessed, including encapsulation efficiency, loading capacity, particle size, morphology, in vitro release kinetics, and the underlying release mechanism. The light and thermal stability of CUR-loaded complexes were also examined. The results demonstrated that plasma treatment successfully facilitated the formation of complexes; however, it also induced changes in the physicochemical properties of the compounds. The sequence of compound addition significantly influenced the physicochemical attributes of the complexes produced using plasma. Among the ternary complexes, SPI(CMC-CUR) exhibited superior functional properties and enhanced thermal resistance. The highest encapsulation efficiency was achieved at a ratio of 1:30 (CUR:Complex), which also significantly improved the light and thermal stability of CUR. Furthermore, the release kinetics of CUR followed the Ritger-Peppas model, indicating a non-Fickian release mechanism.