شماره مدرك :
20392
شماره راهنما :
17553
پديد آورنده :
محمدي جبلي، فاطمه
عنوان :

امكان‌سنجي بقا و پرورش ماهي ماكرو زرد (Labidochromis caeruleus) در پساب تصفيه‌شده تصفيه‌خانه شاهين‌شهر

مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
گرايش تحصيلي :
تكثير و پرورش آبزيان
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
سال دفاع :
1404
صفحه شمار :
سيزده، 82 ص. :مصور، جدول، نمودار
توصيفگر ها :
پساب شهري , ماهيان زينتي , آبزي پروري , كيفيت آب
تاريخ ورود اطلاعات :
1404/05/21
كتابنامه :
كتابنامه
رشته تحصيلي :
علوم و مهندسي شيلات
دانشكده :
مهندسي منابع طبيعي
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1404/05/25
كد ايرانداك :
23147696
چكيده فارسي :
با توجه به افزايش روزافزون بحران كم‌آبي، استفاده از منابع آبي نامتعارف مانند پساب شهري در صنعت آبزي‌پروري به عنوان راهكاري پايدار و مقرون‌به‌صرفه مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف امكان‌سنجي پرورش ماهي زينتي ماكرو زرد (Labidochromis caeruleus) در پساب شهري تصفيه‌شده شاهين‌شهر انجام شد. براي اين منظور، آزمايشي با شش تيمار شامل شاهد (صفر درصد پساب)، تيمارهاي 20، 30 و 40 درصد پساب و دو تيمار فاقد ماهي طراحي و طي يك دوره 40 روزه اجرا گرديد. پيش‌آزمايش‌ها نشان دادند كه غلظت‌هاي بالاي پساب (75 و 100 درصد) براي بقاي ماهيان مناسب نيستند، بنابراين حداكثر غلظت قابل استفاده 40 درصد تعيين شد. در اين مطالعه، شاخص‌هاي فيزيكي، شيميايي و ميكروبي آب در بازه‌هاي زماني مختلف سنجش شد و اثرات آن‌ها بر رشد، بقا، رنگ‌پذيري و سلامت ميكروبي ماهيان مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه شاخص‌هاي رشد شامل افزايش وزن، نرخ رشد ويژه و ضريب تبديل غذايي در تيمار شاهد به طور معني‌داري بهتر از تيمارهاي داراي پساب بود؛ با اين حال، تيمار 20 درصد پساب عملكردي مشابه تيمار شاهد داشت و تفاوت معني‌داري از نظر آماري نشان نداد. از سوي ديگر، با افزايش درصد پساب، افت در شاخص‌هاي رشد و درصد بازماندگي مشاهده شد، به‌طوري‌كه تيمار 40 درصد كمترين رشد و بقا را داشت. در بررسي ميكروبي، تخم انگل نماتود در پساب مشاهده نشد و ميزان كلي‌فرم‌ها در تمامي تيمارها كمتر از حد مجاز سازمان جهاني بهداشت بود. ارزيابي رنگ‌پذيري پوست ماهي به سه روش عكس‌برداري ديجيتال، اسپكتروفتومتر انعكاسي و اندازه‌گيري ميزان كاروتنوئيد نشان داد كه در تيمارهاي حاوي پساب، به‌ويژه تيمار 20 درصد، ميزان رنگدانه‌ها بيشتر از تيمار شاهد بود. به‌طور كلي، اين پژوهش نشان داد كه استفاده از پساب تصفيه‌شده شهري شاهين‌شهر تا سطح 20 درصد مي‌تواند بدون تأثير منفي بر شاخص‌هاي زيستي ماهي ماكرو زرد مورد استفاده قرار گيرد. همچنين بهره‌گيري از اين منبع آبي در پرورش ماهيان زينتي، علاوه بر كاهش مصرف آب شيرين، مي‌تواند به بهبود برخي شاخص‌هاي كيفي مانند رنگدانه‌هاي پوست نيز كمك كند. با اين حال، افزايش غلظت پساب نيازمند بررسي‌هاي دقيق‌تر و اعمال كنترل‌هاي بيشتر بر كيفيت فيزيكي، شيميايي و ميكروبي آن خواهد بود. نتايج اين پژوهش مي‌تواند به عنوان گامي مؤثر در توسعه آبزي‌پروري پايدار در مناطق كم‌آب كشور مورد استفاده قرار گيرد.
چكيده انگليسي :
Given the growing water scarcity crisis, the use of unconventional water resources such as municipal wastewater has garnered attention as a sustainable an‎d cost-effective solution in aquaculture. This study aimed to assess the feasibility of rearing the ornamental fish Labidochromis caeruleus (yellow lab) in treated municipal wastewater from Shahin Shahr. An experiment was conducted over a 40-day period with six treatments: a control (0% wastewater), three wastewater concentrations (20%, 30%, an‎d 40%), an‎d two fishless treatments. Preliminary trials indicated that higher wastewater concentrations (75% an‎d 100%) were unsuitable for fish survival; therefore, the maximum applicable concentration was determined to be 40%. Throughout the experiment, physical, chemical, an‎d microbial parameters of the water were monitored at different intervals, an‎d their effects on fish growth, survival, pigmentation, an‎d microbial health were eva‎luated. The results showed that growth indices—including weight gain, specific growth rate, an‎d feed conversion ratio—were significantly higher in the control group compared to the wastewater treatments. However, the 20% wastewater treatment showed no statistically significant difference from the control, indicating comparable performance. In contrast, increasing wastewater concentration led to a decline in both growth indices an‎d survival rates, with the 40% treatment showing the lowest performance. Microbiological analysis revealed no nematode eggs in the wastewater, an‎d coliform levels in all treatments remained below the World Health Organization’s permissible limits. Skin pigmentation was eva‎luated using three methods: digital photography, reflectance spectrophotometry, an‎d carotenoid content measurement. These assessments indicated that pigmentation levels were higher in wastewater treatments—especially at 20%—compared to the control. Overall, this study demonstrated that using up to 20% treated municipal wastewater from Shahin Shahr for rearing Labidochromis caeruleus has no adverse effects on key biological parameters. Moreover, employing this water source in ornamental fish farming not only conserves freshwater resources but may also enhance certain quality traits, such as skin pigmentation. Nevertheless, higher concentrations of wastewater require further investigation an‎d stricter monitoring of its physical, chemical, an‎d microbial quality. The findings of this research may serve as a valuable step toward the development of sustainable aquaculture in water-scarce regions of the country.
استاد راهنما :
سالار درافشان , اميرحسين جلالي
استاد مشاور :
محمد نعمتي ورنوسفادراني
استاد داور :
اميدوار فرهاديان , نوراله ميرغفاري
لينک به اين مدرک :

بازگشت