پديد آورنده :
تومانيان ، نوراير، احمد جلاليان ، و عبدالرحيم ذوالانوار
عنوان مقاله :
بررسي منشا گچ در اراضي شمال غربي اصفهان
عنوان نشريه :
علوم و فنون كشاورزي و منابع طبيعي
توصيفگرها :
خاكهاي گچي ,سازنده هاي گچي ,رسوبات تبخيري
چکيده :
خاكهاي گچي كه از بارزترين خاكهاي مناطق خشك و نيمه خشك مي باشند، در استان اصفهان پراكنش زيادي دارند.اراضي گچ دار شمال غربي اصفهان ، قسمتي از حوضه آبخيز شمالي رودخانه زاينده رود را تشكيل داده ، به صورت حوضه اي بسته توسط منابع زمين شناختي محصور گرديده اند.به منظور بررسي منشا گچ و شناخت منابع زمين شناختي تغذيه كننده كاني گچ در منطقه فوق ، 22قطعه مطالعاتي از كل سطح مواد شناختي حوضه ، بر اساس سطح تاثيرگذاري هر كدام در توليد گچ انتخاب گرديد.با استفاده از مقاطع طبيعي و مصنوعي در نقاط تعيين شده ، نمونه هاي متعددي از رسوبات لايه هاي مختلف تمامي نقاط برداشته شد.مشاهدات صحرايي بيانگر آن بودكه : در سازند و شمشك ، بلورهاي گچ در اطراف و سطوح جانبي شيل هاي متورق به مقادير زيادي وجود دارد و بلورهاي پيريت تنها در شيل هاي معدن باما قابل روئيت بود.در مواد فرسايش يافته از كنگلومراي قرمز رنگ قاعده كرتاسه ، مقادير قابل توجهي گچ تجمعيافته است .در رگه هاي هيدرو ترمال موجود در سازنده هاي شمشك و نايبند، بلورهاي گچ در متن يا داخل حفرات و يا بين رگه هاي مختلف سنگها ديده مي شود.در قسمتهايي از سازند قم (رسوبات تبخيري)، مقادير معتنابهي گچ وجود دارد.مشاهدات صحرايي و نتايج آزمايشهاي تفرق اشعه ايكس )XRD(روي پودر سنگها و نمونه هاي تلخيص شده (توسط سياله هاي سنگين )و اندازه گيري سولفور باقي مانده در شيل هاي سطحي و همچنين تفاسير مقاطع نازك و صيقلي سنگها چنان نشان مي دهندكه اولا، در شيل هاهنوز هم پيريت و سولفور ديگر باقي است و ثانيا، كاني گچ در متن بيشتر سنگهاي نمونه برداري شده وجود دارد. بر اساس نتايج بدست آمده مي توان موارد زيررا به ترتيب اهميت به عنوان منشا و عامل اصلي تغذيه كننده گچ در اراضي مورد مطالعه معرفي نمود:الف - رها شدن گچ از آهكهاي كرتاسه ، مخصوصااز كنگلومراي قرمز رنگ قاعده كرتاسه به واسطه هواديدگي و فرسايش .ب - تشكيل گچ بر اثر اكسيداسيون پيريت و ديگر سولفورهاي موجود در شيل ها.ج - رها شدن گچ از كانيهاي شيميايي و تبخبري موجود در مارن ها و رسوبات قم به واسطه هواديدگي و فرسايش .د- تشكيل گچ بر اثر فرايندهاي هيدروترمالي آتش فشانهاي اواخر دوران سوم .
نام نمايه ساز :
3/7/81جمالي