توصيفگر ها :
سزيم -137 , تلفات خاك , ELSU , فرسايش , رسوب , توپوگرافي , حوزه آبخيز , ريمله (لرستان ) , پرتوزاي , راديو ايزوتوپ , مارل , كاليبراسيون , ژئومرفولوژي , ELSU
چكيده فارسي :
با توجه به اهميت فرسايش در كاهش حاصلخيزي خاكهاي كشور تاكنون مطالعات فراواني در زمينه اين پديده مخرب انجام گرفته ، تااينكه آگاهي از مقدار و سرعت فرسايش بدست آوردند، به دليل مشكلات و محدوديت هاي موجود در روشها و مدلهاي برآورد فرسايش خاك و رسوب انديشه استفاده از روشي كه بتواند با كمترين مطالعات ، با دقت بالا به سهولت ميزان فرسايش و رسوب را برآورد كنند. تااينكه اولين بار توسط تامورا وروكوفسكي ( 1970 ارتباط معني داري بين هدر رفت از يك كرت آزمايشي و هدر رفت سزيم - 137 گزارش گرديد، اين گزارش سبب شد كه در سال 1974 مطالعات فرسايش خاك به وسيله اندازه گيري سزيم - 137 متداول شود و ازآن تاريخ تا امروز تغييرات و پيشرفت هايي درزمينه كاربرد اين روش خيلي زياد بوده است . هدف از تحقيق برآورد فرسايش سطحي در اراضي تپه ماهور كه قابليت مرتع دارند ولي به علت افزايش روز افزون جمعيت كشور براي دست يابي به غذاي بيشتر اين اراضي را به زير كشت در آورند، ثانيا" مقايسه دو روش سزيم - 137 و معادله جهاني تلفات خاك ، ثالثا" بررسي توانائي سزيم - 137 در برآورد فرسايش در حوزه هاي آبخيز نسبتا" بزرگ بوده است . دراين تحقيق با كمك عكسهاي هوايي با مقياس 20000:1 و نقشه توپوگرافي 50000:1 حوزه آبخيز ريمله مورد مطالعه گرديد، تعداد 17 ترانسكت ، كه ازاين تعداد 12 ترانسكت براي اراضي تپه ماهور با درصد شيب متفاوت (5 تا 50 درصد)، و از نوع مركب و يكنواخت و 5 ترانسكت مابقي در اراضي دشت هاي دامنه اي با شيب 2 تا 8 درصد كه داراي شدت فرسايش متفاوتي بودند، انتخاب گرديد، درهرنوع شيب در موقعيت هاي مختلف (فوقاني ، مياني ، تحتاني و مسطح بالاي تپه ، شانه شيب ، شيب برگشتي ، پاي شيب و پنجه شيب )، تعدادي نمونه بسته به طول شيب 2 تا 7 نمونه برداشت شد. اندازه گيري سزيم - 137 از دستگاه گاما اسپكترومتر استفاده شد. ميزان فرسايش سطحي و انباشت خاك در هر نقطه ..
