توصيفگر ها :
لباس شناي تمام بدن , كرال سينه , تنش , پارچه نايلون6-لاكرا , پارچه پلي استر-لاكرا
چكيده فارسي :
در دهه‌هاي اخير، گسترش مطالعات علمي در زمينه‌هاي مختلف ورزشي، نقش مهمي در توسعه و بهبود عملكرد ورزشكاران ايفا نموده است. يكي از مهم‌ترين حوزه‌هاي مورد مطالعه، بيومكانيك ورزشي است كه مكانيك جنبش انسان را تحليل مي‌كند. تعيين دقيق‌ترين روش براي انجام يك ورزش مانند شنا، بر پايه‌ي بارگذاري بدن انسان صورت مي‌گيرد. با توسعه‌ي فناوري، لازم است مطالعات بيومكانيكي در زمينه‌ي شنا انجام شود، چراكه امروزه تفاوت‌هاي زماني كه برندگان را در مسابقات تعيين مي‌كند در مقياس يك‌صدم ثانيه است و شناگران تلاش مي‌كنند تا بهترين استفاده را از ابزارهاي خاص، براي بهبود عملكرد خود داشته باشند.
ازآنجاكه لباس شنا تأثير زيادي درسرعت و كارايي شناگر دارد، مهم است كه طراحي و جنس لباس شنا با توجه به اصول شناختي بيومكانيك مطالعه شود.همچنين استفاده از لباس شناي تمام بدن علاوه بر ممكن ساختن حضور زنان مسلمان با لباس شنا در مكان‌هاي شناي عمومي و ساحل پوست را دربرابر آفتاب محافظت مي‌كند. ازاين‌رو با توجه به اهميت موضوع، در اين پروژه به طراحي قطعات لباس شناي تمام بدن با دو نوع پارچه و دو نوع درز، با رويكرد كمترين تنش وارده به نواحي پرتنش پرداخته شده است.
دراين تحقيق يك لباس شناي تمام‌بدن چسبيده مورد مطالعه قرار گرفت كه از دو نوع پارچه‌ي نايلون6-لاكرا و پلي‌استر-لاكرا با دو نوع دوخت 406 و 504 تهيه شد و از سه آزمونگر خواسته شد تا پس از پوشيدن لباس‌ها حركات شناي كرال سينه را شبيهسازي نمايند. به منظور تعيين ميزان تنش وارده به نواحي پرتنش لباس، از نخهاي رسانا بعنوان سنسور كشش استفاده شد. نخهاي رسانا در اين نواحي دوخته شدند و سپس به‌وسيله‌ي مدار الكتريكي متصل شده به نخهاي رسانا، تنش اعمالي اندازه‌گيري شد.
ميزان نفوذپذيري هوا و همچنين نمودار تنش-كرنش پارچه‌ها اندازه‌گيري شد و آزمايش‌هاي مربوط به انجام حركات كرال سينه به دو روش كمي و كيفي صورت پذيرفت. در روش كيفي از آزمونگرها خواسته شد تا احساسات خود را در رابطه با راحتي لمسي، راحتي پوششي و راحتي حركتي بيان كنند. در روش كمي، پس از ثبت نمودارهاي ولتاژ-زمان كه بيانگر ميزان تنش وارده به لباس شنا هستند، اين نمودارها در دو حالت مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. در حالت اول تمركز بر روي اندازه‌ي پيك نمودار و در حالت دوم تمركز بر مساحت سطح زير نمودار با در نظر گرفتن انحراف معيار بود.
درنهايت مقايسه بين نتايج كمي و كيفي صورت پذيرفت. آزمون T-Test، آناليز واريانس يك‌طرفه و دوطرفه بر روي نتايج آزمايشات نفوذپذيري هوا و اندازه‌گيري ولتاژ انجام گرديد. با توجه به نتايج كمي و نظرسنجي كيفي كه از آزمونگرها انجام شد ميزان راحتي حركتي و پوششي لباس شناي تهيه شده از پارچه‌ي پلي‌استر-لاكرا به‌مراتب بيشتر از پارچه‌ي نايلون6-لاكرا گزارش شد. با توجه به نتايج حاصل از آناليز آماري نمودارهاي ولتاژ-زمان و نتايج كيفي مربوط به راحتي آزمونگرها حين انجام حركات شنا، مشخص شد كه تنش وارده به دوخت504 بيشتر از دوخت 406 است. همچنين تنش وارده به پارچه نايلون6-لاكرا بيشتر از پارچه پلي‌استر-لاكرا در موقعيت مشابه است.
چكيده انگليسي :
Scientific progress in the field of sports played an important role in the development and improvement of athletic performance. Sports biomechanics, which analyzes the mechanics of human movement, is one of the most important areas. Determining the most accurate way to perform an exercise, such as swimming, is based on the load on the human body. With the development of technology, it is crucial to perform biomechanical studies in the field of swimming, as the time differences that decide winners in competitions are on the order of hundredths of a second, and swimmers try to make the best use of special aids to improve their performance. Since the swimsuit has a great impact on the swimmerʹs speed and efficiency, it is important to study the fabric design and material of the swimsuit according to the knowledge of biomechanics. Thus, this study attempted to design full-body swimsuits considering two types of fabrics and two types of seams with the aim of minimizing stress on high stress areas. Therefore, full-body swimsuits were made from two types of nylon 6-Lycra and polyester-Lycra yarns and two types of seams (406 and 504). Subsequently, three volunteers performed front crawl movements (i.e., movements similar to those performed during swimming) in the prepared swimsuits. The amount of tension applied to high stress areas was measured via an electrical circuit connected to the swimsuit with conductive yarns. The air permeability and tensile responses of the fabrics were measured. Experimental trials attributed to front crawl movements were conducted using both quantitative and qualitative approaches. In the former approach, volunteers were asked to express their feelings about the hand of the fabrics, wearing comfort, and body movement comfort. In the latter approach, the voltage-time diagrams indicating the amount of stress on the swimsuit were interpreted using two methods. The first method focused on the magnitude of the peak values, while the second method focused on the area under the voltage-time diagrams considering the standard deviation. Moreover, T-tests, one-way and two-way analyzes of variance (ANOVA) were performed on the results of the air permeability tests and voltage measurements. According to the quantitative and qualitative results, the wearing comfort and body movement comfort of the polyester-Lycra swimsuit were significantly superior to that of the nylon 6-Lycra swimsuit. In addition, based on the test results of ANOVA, it was found that higher stress was exerted on the seam type of 504 than 406 when performing front crawl. At the same time, higher stress was exerted on nylon 6-Lycra swimsuit in comparison to the polyester-Lycra swimsuit.
