شماره مدرك :
1734
شماره مدرك :
1736پ
شماره راهنما :
1829
پديد آورنده :
اكبري مباركه ، فراز
عنوان :

مديريت تلفيقي منابع آب سطحي و زيرزميني به روش شبيه سازي - بهينه سازي

مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد(عمران آب )
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان . دانشكده عمران
سال دفاع :
1380
صفحه شمار :
[الف ]، يازده ، 90، ]II[ص .: مصور، جدول ، شكل ، نقشه ، نمودار
يادداشت :
استاد مشاور: احمد ابريشم چي ,استاد مدعو: احمد ابريشم چي ,چكيده به فارسي و انگليسي ,صفحه عنوان به فارسي و انگليسي
استاد راهنما :
كيوان اصغري
توصيفگر ها :
مديريت تلفيقي / آب سطحي / زيرزميني / شبيه سازي - بهينه سازي/ قيود شانسي / مديريت هيدروليكي / جريان دو بعدي/ آبخوان محصور/ ايزوتروپ / شرايط مرزي/ بارندگي / تبخير/ رودخانه ميمه / دشت دهلران / هدايت هيدروليكي / بهره برداري پتانسيل / ريخت شناسي /
دانشكده :
مهندسي عمران
كد ايرانداك :
ID1829
چكيده فارسي :
مديريت مناسب منابع آب راهكارهاي مطلوب جهت استفاده بهينه از منابع آب سطحي و زيرزميني مي باشد. يكي از روشهاي مفيد در برنامه ريزي منابع آب ، مديريت تلفيقي آن است كه در ايران كمتر به آن توجه شده است . در اين روش به استفاده مناسب از منابع آب زيرزميني و سطحي به طور همزمان توجه شده است . هدف از انجام اين پايان نامه ارائه يك مدل شبيه سازي - بهينه سازي در مديريت تلفيقي منابع آب با در نظر گفتن محدوديتهاي فيزيكي ، تكنولوژيكي ، اجرائي و اقتصادي مي باشد. در ساخت اين مدل محدوديتهاي اعمال شده بر روي برداشت آبهاي سطحي به صورت احتمالي )Stochastic(و قيود قرار داده شده بر روي متغيرهاي مربوط به آبهاي زيرزميني به صورت قطعي )Deterministic(در نظر گرفته مي شود و تابع هدف براساس بيشينه كردن مجموع برداشت آب سطحي و زيرزميني خواهد بود. از اهداف ديگر مورد نظر، بررسي چگونگي اعمال محدوديتهاي كيفي آب قابل برداشت از منابع موجود مي باشد. دشت دهلران واقع در استان ايلام جهت كاربرد مدل به عنوان مطالعه موردي و ارائه راهكار مديريتي انتخاب گرديد. اطلاعات جمعآوري شده از اين منطقه توسط يك مدل شبيه سازي مورد صحت سنجي قرار گرفت . از نرم افزار LIGOبه منظور تهيه مدل بهينه سازي براساس هدف و محدوديتهاي مديريتي منطقه استفاده گرديد. سياست مورد نظر جهت بهره برداري بهينه از منابع آبي ، تامين حداكثر نياز آبي براي كل منطقه بود كه پس از اجراي اوليه اين راهكار به علت يكنواخت نبودن درصد تامين آب در طول دوره بهره برداري و افت زياد آبخوان مناسب تشخيص داده نشد. جهت دستيابي به راهكارهاي بهتر، نياز آبي به صورت درصدي از نياز آبي كل - كه ميزان آن از راهكار اول حاصل گشته بود، در نظر گرفته شد و مدل به صورت ديناميكي براي تامين نياز آبي ماهانه نتايج بسيار قابل قبولتري را با بهينه نمودن برداشت از منبع آب سطحي و زيرزميني تعيين نمود.
استاد راهنما :
كيوان اصغري
لينک به اين مدرک :

بازگشت