شماره مدرك :
17499
شماره راهنما :
181 گلپايگان
پديد آورنده :
كسائيان، فاطمه زهرا
عنوان :

ساخت و مشخصه يابي داربست با تخلخل گرادياني كيتوسان- پلي كاپرولاكتون- نانو ذرات اكسيد روي براي كاربرد مهندسي بافت پوست

مقطع تحصيلي :
كارشناسي ارشد
گرايش تحصيلي :
شناسايي و انتخاب مواد مهندسي
محل تحصيل :
اصفهان : دانشگاه صنعتي اصفهان
سال دفاع :
1400
صفحه شمار :
85ص. : مصور، جدول، نمودار
استاد راهنما :
نرگس جوهري
توصيفگر ها :
بافت پوست , داربست با تخلخل گرادياني , مهندسي بافت , پلي كاپرولاكتون , كيتوسان , نانوذرات اكسيد روي
تاريخ ورود اطلاعات :
1401/02/18
كتابنامه :
كتابنامه
رشته تحصيلي :
مهندسي مواد
دانشكده :
فني مهندسي گلپايگان
تاريخ ويرايش اطلاعات :
1401/02/18
كد ايرانداك :
182
چكيده فارسي :
چكيده بافت پوست به عنوان بزرگترين و يكي از مهمترين اندام‌‌هاي بدن انسان، از سه لايه اصلي اپيدرم، درم و هيپودرم تشكيل شده است. لايهي درم بيشترين آسيب را دارا ميباشد كه در حال حاضر براي ترميم آن از نواحي ديگر بدن، پوست برداشته ميشود كه خود باعث ايجاد نقص در آن نواحي ميشود. به همين منظور استفاده از مواد بيولوژيكي به عنوان پشتيبان سلول براي بازسازي بخش‌‌هاي آسيب ديده اين بافت در مهندسي بافت بسيار مورد توجه قرار دارند. در پژوهش حاضر، به منظور الگوبرداري از بافت زنده پوست و تسريع بهبودي زخم، داربستي سه لايه با تغييرات گرادياني تخلخل ساخته شد. نانوكامپوزيت پايه پليمري متخلخل پلي‌‌كاپرولاكتون/ نانوذرات اكسيد روي با مقادير صفر، 5، 10 و 15 درصد وزني از نانوذرات اكسيد روي در دو لايه و به روش ريخته گري حلال/شستوشوي نمك ساخته شد. لايه سوم از جنس كيتوسان و به صورت غشا به كمك عامل پيوند عرضي كننده هيدروكسيد سديم روي لايه ديگر اضافه شد. ساختار فازي، گروه عاملي شيميايي و مورفولوژي داربست‌‌هاي ساخته شده به ترتيب با استفاده از الگوي پراش پرتو ايكس (XRD)، طيف سنجي مادون قرمز با تبديل فوريه (FTIR) و ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) مورد بررسي قرار گرفتند. براي ارزيابي خواص مكانيكي، داربست‌‌هاي ساخته شده مورد آزمون استحكام فشاري قرار گرفتند. براي بررسي ميزان تخريب در محيط بيولوژيك، داربست‌‌هاي ساخته شده به مدت 30 روز در محلول فسفات بافر سالين غوطه ور شدند و ميزان كاهش وزن آن‌‌ها هر 5 روز يكبار محاسبه شد. تغييرات pH محيط نيز هر دو روز يكبار اندازه گيري شد. زيست‌‌سازگاري داربست‌‌هاي ساخته شده نيز به كمك آزمون تعيين سميت سلولي (MTT) سلول‌‌هاي فيبروبلاست رده L929 مورد بررسي قرار گرفت. ميزان چسبندگي سلولي اين سلول‌‌ها روي داربست‌‌هاي ساخته شده نيز به وسيله تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي ارزيابي شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه تخلخل داربست‌‌هاي سه لايه ساخته شده به صورت گرادياني تغيير مي‌‌كند. انسجام مورفولوژي و استحكام فشاري داربست‌‌هاي با 5 درصد وزني از نانوذرات اكسيد روي كه در آن‌‌ها از عامل پيوند عرضي كننده براي افزودن غشاي كيتوسان استفاده شده بود به طور قابل توجهي بيشتر از نمونه‌‌هاي بدون عامل عرضي كننده به دست آمد. هم‌‌چنين بعد از گذشت 30 روز تمامي داربست‌‌هاي ساخته شده‌‌ي داراي نانو‌‌ذرات اكسيد روي، قبل و بعد از عامل پيوند عرضي‌‌ كننده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هيچ كاهش وزني نداشتند. علاوه بر اين، داربست‌‌هاي صفر و 5 درصد وزني نانو‌‌ذرات اكسيد روي، بعد از عامل پيوند عرضي كننده، پس از 3 و 7 روز كشت سلول، درصد زنده‌‌ماني بيشتري را از خود نشان دادند. همه‌‌ي داربست‌‌ها قبل از اعمال اتصال عرضي با هيدروكسيد سديم چسبندگي سلولي مناسبي از خود نشان دادند اما بعد از اعمال اتصال عرضي با هيدروكسيد سديم ، داربست‌‌هاي حاوي نانوذرات اكسيد روي چسبندگي سلولي عالي از خود نشان دادند.
چكيده انگليسي :
Abstract Skin tissue, as the largest and one of the most important organs of the human body, is composed of three main layers: epidermis, dermis and hypodermis. The dermis layer is the most damaged, and the skin is currently being removed from other parts of the body to repair it, which in turn causes defects in those areas. For this reason, the use of biological materials as cell support to regenerate damaged parts of this tissue is very important in tissue engineering. In the present study, a three-layer scaffold with porosity gradient changes was constructed to model living skin tissue and accelerate wound healing. Porous polycaprolactone / zinc oxide nanoparticle nanocomposites were fabricated with zero, 5, 10 and 15% by weight of zinc oxide nanoparticles in two layers by solvent casting / salt washing method. The third layer of chitosan was added to the other layer as a membrane with the help of sodium hydroxide crosslinking agent. The fuzzy structure, chemical functional group and morphology of the constructed scaffolds were examined using X-ray diffraction pattern (XRD), Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR) and scanning electron microscopy (SEM), respectively. To eva‎luate the mechanical properties, the constructed scaffolds were tested for compressive strength. To eva‎luate the extent of degradation in the biological environment, the scaffolds were immersed in saline buffer phosphate solution for 30 days and their weight loss was calculated every 5 days. Ambient pH changes were also measured every two days. The biocompatibility of the constructed scaffolds was also eva‎luated using the Cytotoxicity Assay (MTT) of L929 fibroblast cells. The degree of cell adhesion of these cells on the constructed scaffolds was also eva‎luated by scanning electron microscopy images. The results showed that the porosity of the three-layer scaffolds made changes gradiently. Morphological consistency and compressive strength of scaffolds with 5% by weight of zinc oxide nanoparticles in which crosslinking agent was used to add chitosan membrane were significantly higher than samples without crosslinking agent. Also, after 30 days, all scaffolds made with zinc oxide nanoparticles did not lose any weight before and after the crosslinking agent. In addition, zero and 5% by weight scaffolds of zinc oxide nanoparticles showed higher viability after crosslinking agent, after 3 and 7 days of cell culture. All scaffolds showed good cell adhesion before cross-linking with sodium hydroxide, but after cross-linking with sodium hydroxide, scaffolds containing oxide nanoparticles showed excellent cell adhesion.
استاد راهنما :
نرگس جوهري
لينک به اين مدرک :

بازگشت